zaterdag 14 november 2009

En waar was u?

Wij waren in Huaraz vorige week. Een Alpenstad in de Andes. Met besneeuwde bergtoppen en lama´s op het marktplein. ( Zo Zwitsers als wat dus)

Het plan was om even op adem te komen en dan de Santa Cruz Trektocht te doen.

Aan alle mensen die denken: Kind toch, waar beginde gij nu aan?, jullie hebben groot gelijk: met mij is er geen beginnen aan. (helaas, u leest hieronder waarom. Interesseert u dit niet, ga dan direct naar start, u ontvangt geen geld)

We kwamen toe dinsdagochtend, redelijk geradbraakt van de hele nacht te moeten luisteren naar een rochelende medemens, die om het hygiënisch te houden, zijn rochels in een bakje uitspuwde...maar zijn geluidjes waren er niet minder om.
We dachten bij onszelf: laten we een gezellig hostalleke zoeken, wat slapen en in de namiddag rond shoppen voor een organisatie die met ons wil weggaan.

Organisaties genoeg maar ´t lijf wou niet mee. Hoogteziekte, inderdaad een aandachtige volger van de reis heeft nu opgemerkt dat deze ziekte mij al meerdere malen ambeteerde...Aangezien Huaraz op meer dan 3000 meter hoogte ligt, had ik het goed vlaggen.
Tom leerde ondertussen fietsers kennen ( een van die mannen zat al meer dan 13 maanden op zijn fiets en was dat nog niet beu), mountebikte zelf een berg af, zette cocathee voor mij ( liet die ook koud worden want warme thee is niets voor mij), had al een stamrestaurantje, leerde Amerikanen kennen ( van de goei soort) en maakte een nieuw reisplan op ( snowboarden in Utah).

Vrijdag werd ik uiteindelijk beter en toen werd...het weer slechter. En dus pakten we onze rugzakken, namen een bus, reden holderdepolder naar de kust en nu zitten we in Lima.

(START)
Lima, de hoofdstad van Peru, telt 10 miljoen inwoners. (minstens de helft zoveel auto´s en dubbelzoveel spaarlampen)

We zijn er nog niet aan uit wat we er nu van vinden: niet zo charmant als Quito, maar ook niet zo druk als Guayaquil (sjanske). Niet zo Europees als Brussel maar ook niet zo Peruaans als Chachapoyas (verrassend). Niet zo lelijk als de dijk van Blankenberge maar ook niet zo mooi als de kust van Normandië (opvallend). Allez mossel noch vis.

Wat we wel zeker weten is dat we maandag alweer vertrekken, nog verder naar het zuiden...
En wat doet u dan?

2 opmerkingen:

  1. Dag Tom en Sofieke

    Amaai, wat een avontuur! Ik dnek dat jullie een geweldige beslissing genomen hebben met de keuze voor deze reis. Echt geweldig! Het is zeer fijn om weg te dromen bij jullie verhalen. Geniet van elke moment! Verder: nieuws van het thuisfront: Katrien VW is zeer dik en staat op springen, maar verder geen nieuws (behalve al een week over tijd...)

    groetjes en tot in de draai

    Katrien Daniels

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Sofie, hier is het vijfde leerjaar. We wachten nog altijd op je kaartje. hier moeten we veel te veel werken. We zagen de hele tijd, vooral Lili. We missen je heel erg.Onze refter is keicool, maar we eten te veel patattekes. Lili en Cosima vinden het niet leuk. We schrijven binnenkort een langer briefje, ALS je een kaartje stuurt!
    Basile, Lili, Cosima, Matisse en Moïra, XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

    BeantwoordenVerwijderen