tag:blogger.com,1999:blog-27480736552063362632024-02-06T22:22:44.160-08:00ergens onderwegS*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.comBlogger27125tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-44522742714904009652010-03-07T01:42:00.000-08:002010-03-07T01:52:07.042-08:00...dit is de allerlaatste keer...want we zijn onderweg naar huis<br /><br />Inderdaad het allerlaatste berichtje van deze reis werd voor u geschreven in de luchthaven. Waarom? U zult het wel lezen, daar ga ik van uit<br /><br />Maandag kwamen we aan in de Argentijnse hoofdstad. Onze laatste busrit was er eentje van amper 6 uur, we vonden het bijna jammer.<br />Buenos Aires is groot, heel groot,...Je hebt hier verschillende wijken die echt wel keihard verschillend zijn.<br />Zo heb je de residentiële wijk, sjieke huizen enzo. Je hebt het centrum met de breedste straat van de wereld ( wij telden 9 linkse en evenveel rechtste rijbanen) en dus bijgevolg ook geweldig veel auto´s, je hebt de havenwijk met sjieke verbouwde pakhuizen maar helaas ook met villa miseria´s ( sloppenwijken) en je hebt Boca, een kleurrijke wijk aan de haven waar het beroemde stadium van de Boca Juniors staat ( voor wie voetballeek is, een beetje zoals ons dus, Maradonna speelde hier en werd hier groot...) en waar het, volgens mijn bescheiden mening, meest gefotografeerde straatje ligt: Caminito ( googlen!!!)<br /><br />Eergisteren zijn we naar het kerkhof gegaan, rare kerels die 2 Belgen? Cementario de Recolleta is het 3de belangrijkste kerkhof ter wereld ( na Genua en Parijs) en dat vooral voor zijn geweldig interessante architectuur. De rijken hier (veelal Italianen) lieten kleine kapels bouwen voor het leven na dit leven en daar kwam veel marmer, ijzerwerk,.. aan te pas. Het duurste praalgraf kostte meer dan 2 miljoen dollar ( ge moet er iets voor over hebben om hier te kunnen liggen he, een gewoon graf vind je hier niet) We liepen maar wat rond te kijken toen iemand ons aansprak, hij bleek historicus te zijn en had al geweldig veel gereisd en .... zijn familiegrafkelder stond ook te blinken tussen al die andere. Maar wat voor ons leuker was, hij gaf ons uitleg ( spontaan) over de graven en zijn symboliek, grappige verhalen over de doden hier.<br />Allez kortom, onze oortjes gloeiden ;)<br /><br />Uiteraard is Buenos Aires vooral gekend om zijn tango...dus kon een echte tangoshow niet ontbreken. Op mijn verjaardag zijn we naar een cena-tangoshow gaan kijken. Jawadde, op, onder, naast en tussen en dan nog wat draaien, zwieren en shaken. Dat zijn de basisstappen van de tango, ingewikkeld met andere woorden maar super mooi. Wat nog mooier was, was dat het drinken gratis en dat Tom op het einde de tango met mij wou dansen...wat dan niet zo goed meer ging maar bon ;)<br /><br />Gisteren zijn we dan naar Plaza Francia gegaan, the place-to-be voor circus en andere rare kwasten. We bezochten ook nog een museum,een vroeger huis van een aristocraat hier en wouw, alleen het tuinhuis was al groot genoeg om met een gezin comfortabel te leven.<br /><br />En al wandelend, kijkend, taterend,...kwam er een einde aan onze reis<br /><br />Het officeel afkicken van het reizen zal dan normaal* maandag ingaan<br /><ul><li>Wc papier hoort dan weer in het toilet</li><li>afval in een vuilbak en dan nog gesorteerd ook</li><li>geen taxi´s meer maar het oerdegelijk veloke nemen</li><li>zelf koken in plaats van gaan eten ( hoewel moet dat echt?)</li></ul><p>* normaal inderdaad, want we vliegen over Santiago, Chili. We moesten hier 3 uur op voorhand zijn omdat men niet wist welke vluchten er kunnen landen en welke niet. Komt er op neer dat onze oorspronkelijke vlucht gecancelled is en dat we nu ipv om half 8 om half 11 vertrekken. Ik ben nog nooit, ik herhaal, nog nooit zo op tijd geweest (maar de rest van het schema wordt normaal gevolgd)</p><p>En dus kunnen we met een gerust gemoed op naar het volgende avontuur...Belgie (het Thermisch broekje zal dan toch van pas komen ze)</p>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-45012509977927444212010-02-24T04:55:00.000-08:002010-02-24T05:35:19.584-08:00moet er nog water zijn?Liefste mensen<br /><br />het einde nadert..van onze reis wel te verstaan. Maar wie dacht dat we voor onze laatste 2 weken eens gingen uitrusten, die kent ons nog niet goed want sinds we in Argentinië zijn aangekomen, reizen we weer als echte Japanners van stad naar stad...<br />We hebben de grens overgestoken via de Iguazu watervallen, niet al te letterlijk nemen want er kwam wel degelijk een bus aan te pas ( we worden nog verslaafd aan die bussen), exitstempel en de goedkeuring om 90 dagen hier te blijven. Alstublieft<br /><p>En dan nu over de watervallen zelf...zet je schrap want zoiets heb je nog nooit gelezen/gezien</p><p>Ten eerste er komt heel veel water aan te pas. Serieus. We deden eerste Brazilaanse zijde en er zijn mensen die dat de mooiste zijde vinden, begrijpelijk. Je zit midden in de natuur en je volgt een pad en zie je tussen de bomen watervallen, watervallen, vlinders en nog meer watervallen.<br />Op het einde van dat pad kan je dan over een waterval stappen, naast een waterval stappen en bijna in een waterval stoppen. Het lawaai van het naar beneden donderende water is oorverdovend en overweldigend. Het stopt nooit. Waaw, nat en moe eten we een geweldig slechte hamburger die dan nog geweldig veel te veel kost maar dat hindert ons niet: we hebben net een van de mooiste dingen van de natuur gezien. </p><p>De dag nadien ( ons gevoel voor dagen en datum zijn we al even kwijt dus...de dag nadien) bezochten we de Argentijnse zijde van de watervallen en er zijn mensen die dat de mooiste zijde vinden, begrijpelijk. Je volgt hier veel paden ( 2 niveaus) en je ziet de watervallen van beneden en van boven. Bovenal kan je hier ook vrij goedkoop in een bootje zitten en tot aan de watervallen racen ( moet heel snel gebeuren want de kracht van dat water...voor je het weet eindig je ergens tussen hemel en water) Uiteraard wou Tom dat doen en uiteraard moest ik volgen en uiteraard heb ik het hardst van allemaal gegild en uiteraard draaide Tom met zijn ogen en uiteraard waren we beiden kletsnat...deerde niet, het was machtig, je vaart tot aan het begin van de watervallen en je kan met moeite je ogen openhouden, zo nat is het daar, je voelt de kracht van het water onder je voeten, echt ongelooflijk. Kletsnat vervolgden we onze weg wat hoger en toen gebeurde het ( neen mama, we zijn niet in een waterval terecht gekomen) we stonden aan een waterval dat op een platform terecht kwam wat foto´s te nemen voor het nageslacht tot plots....( tromgeroffel) ons fototoestel het begaf, veel te veel water is duidelijk niet goed voor onze kodak, wij hebben dat bij deze bewezen.</p><p>En dan moesten we nog aan het bovenste niveau beginnen...richting de "duivelskeel". Helaas moeten jullie ons voor dit deel geloven op ons woord want bewijzen hebben wij niet.</p><p>Je stapt ongeveer 1 km boven de watervallen met namen als Adam en Eva, de tweelingsbroers, kleine watervallen ( en daar kan Coo nog niet tegenop),... en je stapt dan richting de duivel maar mannen ik kan het geloven dat daar de duivel mee gemoeid was. Hier kijk je in een diep gat waar het einde niet te zien valt aangezien het naar beneden vallende water keihoog terugomhoog spat, dus je kijkt in een wit , spierwit gat en hoopt keihard dat de leuning het niet begeeft...geweldig.</p><p>Ik kan het niet goed beschrijven maar amaai wat een lawaai, wat een zicht, wat een natheid,...</p><p>Na het water daar reden we door overstromingsgebied richting Salta, de mooiste stad van het noorden, zegt men. We namen speciaal een dure bus (= met een zetel waar je je heerlijk kunt in leggen)omdat het 28 uur rijden is ( bleek het maar 23 te zijn, we waren bijna ontgoocheld)</p><p>Aldaar aangekomen terrasjes gedaan, gegeten (speciaal voor de mannen: meer vlees dat ge opkunt, het kan dus echt), musea bezocht en dan een andere bus richting Mendoza, de wijnstad hier in Argentinië...</p><p>En ook dat liefste lezers, ging gepaard met water. Namelijk water dat de hele tijd op mijn hoofd druppelde en mij midden in de slaap wakermaakte en Tom ook omdat ik gilde ( van het verschieten he, ge moet dat verstaan). Buiten dat water, is het hier iets minder zonnig en hebben we het wat koud ( maar we zijn ontzettend verwend en dus is 26 graden ijskoud voor ons)</p><p>En wat steken we voor de rest nog uit want er resten ons nog maar 10 dagen...</p><ol><li>we rijden naar Cordoba</li><li>dan naar Rosario</li><li>om uit te komen in Buenos Aires</li><li>en aldaar een vlieger naar huis te nemen</li></ol><p>maar nu zingen we nog even van... en we gaan nog niet naar huis, bijlange niet , bijlange niet</p>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-12584838948277987102010-02-17T09:42:00.000-08:002010-02-17T11:23:19.774-08:00los gehenRio De Janeiro...<br /><br />waar moeten we beginnen want er valt zoveel te vertellen.<br />Bij het begin dan maar zeker?<br /><br />Na een busrit van amper 5 uur stonden we te hijgen en te puffen in de vroegere hoofdstad van Brazilië. Na een veel te dure taxirit, kwamen we aan in de traverse oriente. Zegt u niets? Wel mij ook niet ( een week geleden) maar blijkt dat achter een ijzeren hek daar een domein schuilgaat waar menig mens spontaan jaloers zou op worden. Maar dat wisten we nog niet, we werden meegenomen door een vriendelijke man waar we geen jota van verstonden en hij nam ons mee omhoog naar een ander huis en naast dat huis waren trappen naar beneden en daar stond nog een huis...dat van Ben (= neef van mijn mama) en die zei: breng ze maar naar het groot huis ( tegen de vriendelijke man waar we geen jota van verstonden) en pakt een doucheke ( tegen ons). Tom en ik keken naar elkaar, eum groot huis? Wij terug met de trappen omhoog, naar beneden, voorbij het eerste huis, nog wat trappen naar beneden en zowaar daar stond een kasteeltje, klein paleis, whatever, iets groots met veel kamers in. Het zou onze verblijfplaats voor een week worden en man we hebben er in genoten<br />Na het doucheke was het tijd om te eten dus gingen we via een andere ingang naar het centrum van Santa Theresa (= de wijk waar we verbleven) iets eten waar we de naam van vergeten zijn maar het was iets om je vingers bij af te likken ( wat we dan ook deden als de obers het niet zagen).<br /><br />De volgende dag wouden we naar huis bellen en mannekes, Rio de Janeiro is groot, hectisch, chaotisch, druk en heet.<br />Temperaturen tussen de 38 en 45 graden, veel verkeer en wij daartussen zonder plannetje, op zoek naar een internetcafé. Wel, het heeft 3 uur geduurd en dan nog eens 2 uur om een bus te zoeken die ons naar Santa Theresa wou terugbrengen. De stad staat geweldig in spanning voor de carnaval die voor de deur staat en wij voelen die spanning...<br />Maar als er teveel spanning is, kan je steeds terugvallen op Jezus en nadat we flessen water gevuld hadden bij een bron, dropte Ben ons aan de voeten van Jezus.<br />Na een klim, in een busje, van 20 minuten, stonden we echt aan zijn voeten en we waren daar met zo een honderdtal mensen, weeral druk en hectisch en chaotisch en heet :)<br />Dus stapten we naar beneden, aten we wat en genoten van Ben zijn terras en wijntjes. Daar aangekomen bleken we niet de enige te zijn die van Bens gastvrijheid konden genieten,.. in alle huizen samen wonen een Iers meisje, een New Yorks koppel, Spaanse mannen en René. De René<br />is de neef van Ibrahim Ferrer, een van de mannen van de Buena Vista Social Club en jawel woont al 6 maanden in het grote huis,...<br /><br />Ondertussen zijn we al vrijdag en vandaag start de grote carnaval met ons erbij ;)<br />Als je een levendige verbeelding hebt ( goede zaak) maar je bent wat preuts aangelegd, sla dit deel over want er komt al ne keer een blote borst in voor en geregeld een stringske...<br /><br />Vergeet wat je weet over carnaval, dat deden wij ook.<br />Carnaval is niet zoals wij denken dat het is en lijkt al helemaal niet op Aalsterse, Hallese of andere carnavals in België. Carnaval in Rio is één groot straatfeest, met veel dansen en drinken. Alle wijken hebben hun eigen banda ( een lied en drumband) die trekken van straat naar straat en errond dansen duizend mensen. Serieus en zo zijn er per dag 50 banda´s aan het werk. Overal waar je geen muziek ziet, hoor je het wel. Geweldig. In de zon, met bier,...los gehen en dat moeten miljoenen Brazilianen ook gedacht hebben. Ahja, en de mensen zijn verkleed maar dan met bikini´s, zwembroekjes, Hawaikransen,...<br />Vijf dagen aan een stuk wordt er gedanst en is een banda uitgedanst, trek je gewoon naar een andere banda of slaap je jouw roes uit op straat en tegen dat de nacht valt, trek je naar het centrum of Lapa voor nog meer gebal, gedans of optredens. ( wij deden dat laatste, samba is shaken met uw gat en ik heb er het gat voor zenne). Carnaval is hier echt een volksfeest: jong en oud, rijk en arm,...<br />Zotjes :)<br />En waar zijn die pluimen dan?Dat dachten wij na 2 dagen carnaval ook en nog geen enkele pluim gezien te hebben. Blijkbaar komen de pluimen en bijhorende schaarsgeklede dames enkel voor in Sambodromo. Dat is een straat met daarnaast tribunes gebouwd en de ticketjes zijn al uitverkocht in september ( op 20 minuten hebben we ons laten wijsmaken). Ja lap zeg en we zijn al februari en ... geen paniek, aan de Sambodromo staan mensen die je direct een ticket aansmeren (wat wij maandag deden, bleek dat we dan te weinig geld over hadden voor een taxi en toen kregen we van een vrouw 10 reais om wat drinken te kopen) Maar zover zijn we nog niet, het is weekend ondertussen...dus gingen we naar de zee.<br />Ipanema beach... klinkt exotisch en inderdaad, het ziet daar letterlijk ( mooi) zwart van het volk. Veel te kleine broekjes, voor zowel mannen als vrouwen en veel, maar dan ook veel te kleine bovenstukjes (enkel voor de vrouwen) Uiteraard zei ik niet tegen Tom hoeveel strings ( van het flosdraadtype) ik al had gezien toen hij wat ontgoochelend zei: waar zijn die schoon poepkes nu?<br />Dik en dun draagt ze en hoewel ik mijn adidasbadpak in mijn gat had getrokken zag ik er belachelijker uit dan veel van die vrouwen ( dat laatste is niet waar zenne)<br /><br />Zondag was een `off´ dagje, we hadden dringend rust nodig en stoomden onszelf klaar voor maandag.<br />Nadat we in de namiddag nog een banda meepikte, gingen we tegen half negen naar Sambodromo, kochten een kaartje, kregen dus wat drinkgeld en zaten op het puntje van onze stoel. En wat volgde kan ik niet beschrijven. Ik ga mijn best doen maar het was zo ongelooflijk, dat heb ik in mijn leven nog nooit gezien.<br />We zagen tussen half negen ´s avonds en 6 uur ´s morgens 6 groepen die elk een uureneenhalf de tijd krijgen om het beste van zichzelf te tonen. Dat doen ze met praalwagens, ongeveer 8 per groep, pluimenmeisjes (ontelbaar veel) , mensen die verkleed zijn in allerlei dingen( 1000 per groep is nog veel te weinig), kostuums waar je enkel van kunt dromen en een sambamuziekgroep (500 trommels minimum). Ze doen dat dus met veel volk<br />Maar echt waar, die wagens, die vrouwen ( naakte madammen ook ja) dat heb je nog nooit gezien. Uniek en super. We zaten in sector 11 met een paar hevige fans te zingen en te dansen en vooral onze ogen uit te kijken. Geweldig, echt waar om het plaatje van carnaval compleet te maken moet je alles doen: banda´s, bals, optredens en ook de Sambodromo ( hoewel dat enkel voor een select publiekje toegankelijk is, wegens de prijs, is er nog geen facebook opgericht á la ik ben van Dendermonde en ik...)<br />We hebben niet zo veel foto´s ( uit veiligheidsoverwegingen hadden we een wegwerpfototoestelletje, moet geleden zijn van mijn scoutskampen, maar het blijft wel een gevaarlijke stad he) maar zelfs al hadden we er 200, de sfeer en zo kan je toch niet fotograferen :) (wat vind je van die uitleg???)<br /><br />ik kan geloven dat mensen hier verliefd worden ( en dan bedoel ik niet enkel op de mooie mensen die hier rond lopen) : het bruist hier geweldig<br /><br />Na een korte nachtrust ( mmm 3 uurtjes) stonden we op, namen we afscheid van René en Ben, namen we de bus voor 24 uur ( mmm jaja, zonder files en zonder al te veel pauzes) en zitten we nu in Foz De Iguazu. ( met kleine oogjes maar net weer iets geweldigs meegemaakt)<br /><br />Om met Bens woorden af te sluiten: leef je droom<br />( wij zijn volop bezig)S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-56671281947855243482010-02-05T06:40:00.001-08:002010-02-06T07:09:11.670-08:00een beetje congé in de vakantie<div align="center">Neem eens een wereldkaart,</div><br /><div align="center">allez kom</div><b><br /></b><div align="center">een atlas of zo</div><b><br /></b><div align="center">een kaart van Brazilië is ook goed ze</div><br /><div align="center">dank je welletje</div><b><br /></b><div> </div><b><br /></b><div> </div><b><br /></b><div>En waarom heb je die kaart nu nodig? Wel om ons een beetje te kunnen volgen en om Tom gelijk te geven ( = dat we zelf Japanners zijn)</div><b><br /></b><div> </div><div>We reden al van de Boliviaanse grens naar Campo Grande, hop andere bus richting Brasilia ( vorig verslag). Van daaruit namen we een bus naar Belo Horizonte, om daar 15 uur later aan te komen en te besluiten dat we geen zin hebben in een grootstad, dus reden we maar door naar Ouro Preto.</div><div>Ouro Preto is een klein goudmijndorpje en een juweeltjesparadijs. Helaas veel te dure juweeltjes en met veel te duur bedoel ik: "ik ga ne keer moeten terugkomen met de Visa, maar in het geniep dat Tom het niet ziet"- zo duur dus. Maar kijken kost niets dus heb ik 2 dagen mijn ogen uitgekeken, ze zien er nog rood van.</div><div>We bezochten ook een goudmijn met een meer in, allemaal leuk en wel maar de gids sprak enkel Portugees dus hebben we ons eigen verhaal er een beetje van gemaakt. Met draken en ontvoerde mijnwerkers, de realiteit echter is dat het de best producerende goudmijn was en dat er hier honderduizenden (!) slaven ( voornamelijk zwarten) hier gewerkt hebben en dat er dan weer duizenden (!) gestorven zijn door instortingen, ontploffingen,... . DePortugezen die hier toekwamen, maakten dan weer massaal kinderen met die slavenvrouwen want hun eigen vrouwen zaten weemoedig te wachten in Portugal. En die gemengde kinderen maakten dan weer kinderen met Britse mannen, Duitse,.. kortom voor elk wat wils en dat maakt dat iedereen hier een beetje bruin is, maar ook beetje Italiaan, Portugees,... </div><div>Door de goudkoorts was er hier een tijdlang veel geld en dat zie je aan... de kerken. </div><div>Die zijn geweldig versierd, veel goud ( eentje met meer dan 300 kg) en nog meer geweldige houtwerken. Aleijadinho, zelf het resultaat van een Portugees ( timmerman, architect) met een slavin, maakte vele koren en portalen. </div><div><br /></div><div>Na 2 dagen vertrokken we richting Sao Paulo om door te rijden naar Paraty. Awel, dat is dan ongeveer samen 20 uur op de bus zitten. En ja, zie je het op de kaart? Een omweg, een geweldig grote omweg...en dat is mijn schuld. Ik geef het toe, inschattingsfoutje van ongeveer een uur of 10 maar kijk we hebben die nacht een hostal uitgespaard en een deel van Brazilië by night kunnen zien en (Tom, stopt met zo neen te knikken, ik zal de weg niet meer uitstippelen, beloofd)</div><div>Gelukkig maakt Paraty veel goed. </div><div>Het historisch centrum is volledig autovrij ( zonder commentaar van de middenstand, echt waar), de huizen zijn wit en de deur - en raamlijsten hebben vrolijke kleuren. De zon schijnt hier de hele dag, het is een vissersdorp en ligt aan de oceaan. Moeten we nog meer zeggen? Het heeft terrasjes, zalig veel terrasjes ( en dat is bijna vijf maanden geleden) en er moet hier geweldig veel dorst gelest worden op die terrasjes en eum het beste van al...hier in de buurt heb je van die stranden dat je alleen maar in films ziet, allez of ik toch voor kort.</div><div><br /></div><div>Dus nemen we wat verlof hier en rusten we uit zodat we klaar zijn voor carnaval in Rio De Janeiro. </div><div>Alstublieft</div><div>( ahja stop die atlas maar weg, Tom heeft zijn gelijk gehad, ´t is goed geweest)</div>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-87434727341919285722010-01-30T04:04:00.000-08:002010-01-30T05:11:24.209-08:00Brasiliavrienden van dit blog<br /><br />ola<br /><br />we zijn aangekomen in Brazilië en het moet gezegd worden: de trip naar de hoofdstad was onvergetelijk lang ;)<br /><br />laat ik beginnen bij het prille begin van de week: maandag. We hadden besloten om naar de grens van Brazilië te gaan met de trein, aangezien de trein altijd een beetje reizen is en we na 10 dagen niets doen in Santa Cruz klaar waren om nog eens wat te reizen...de trein wordt door sommigen ook de "death train" genoemd omdat er mensen tussen de wagons meereizen of op het dak en dat af en toe met hun leven bekopen...wij noemen hem eerder zo omdat je er voor minimum 15 uur inzit, maar nu wijk ik af, maandag dus. De trein vertrekt normaal om 16u30 dus we dachten: " laten we wat vroeger gaan zodat we zeker een ticketje hebben" en om half 10 stonden we aan het station ( wat zelfs voor mij geweldig ruim op tijd is). Helaas waren we niet die enige met die gedachten.. er stonden ruim 200 mensen voor ons (500 volgens Tom maar die heeft een groot gevoel voor overdrijving). Dat zagen we niet zitten: 200 mensen die door 1 loketbediende geholpen moesten worden in een veel te warme hal...rechtsomkeer naar ons hostal, alwaar onze vrienden ( lees de kapper en die met de bewerkte ogen) ons gaarne terug zagen :)<br />Tweede poging volgde op woensdag. Nu kan je je afvragen, ja maar mensjes, koop gewoon net als de trein vertrokken is, je ticket voor de volgende trein. Wel, goede gedachte maar helaas past die niet in het Boliviaans treinplan: je kan hier enkel op de dag van vertrek je ticket kopen én de trein rijdt niet elke dag. ( je hebt verschillende klassetreinen die elk hun vaste dag hebben, wij kozen voor de tweede laagste klasse). Woensdag stonden we om 6 uur op, tegen half 7 met piepoogjes aan het station ( loketten gaan pas open om 7 uur) en we waren nog niet de eersten!!! (die andere zijn duidelijk van het streverslag of mannen van de salopetsekte). Ticket gekocht, teruggekeerd naar ons hostal, kleren vlug gewassen, rugzakken sinds lang nog eens gemaakt, wat eten gekocht,... we moesten een uur op voorhand aan de trein staan, dus namen we vlug een taxi ( stipt een uur op voorhand) en liefste mensen we hebben nog nooit zo een trage taxichauffeur, zonder meter, gehad. Die mens, vriendelijk daar niet van maar hij bleef maar uitleggen over Brazilië en het was duidelijk dat rijden en praten niet samen gingen. Normaal duurt de rit naar het station (en tevens busterminal) 20 minuten, wij deden er 50 over. Dus een snelle uitrekenaar heeft al berekend dat we nog 10 minuten ( de trein is hier, in tegenstelling tot andere landen, wel degelijk heel stipt) hadden om onze rugzak op de rug te doen en te crossen naar dat station ( wat hij dropte ons 2 straten van het station), rugzakken aan iemand te geven die er geld voor vroeg, geen geld meer hebben dus dollars moeten wisselen,moeten wachten omdat diene mijnheer duidelijk van het slome type was, hopen dat hij onze rugzakken in de juiste wagon smeet, in onze wagon springen (de allerlaatste bleek) en knal achter ons gat de deuren toe horen gaan...we ploften ons neer en begonnen aan onze 17 uur durende treinrit.<br />Alles ging goed, neem het liedje: van voor naar achter van links naar rechts, geweldig letterlijk als je die trein neemt. We reden vooruit, soms achteruit als er een trein in de andere richting aankwam ( 1 spoor) en we schommelde de hele tijd van links naar rechts, geweldig hard... zo hard dat we plots met een geweldig klap stilstonden. We dachten dat de trein ontspoord was maar geen paniek, onze wagon was gewoon 2 van de 4 kabels verloren waarmee hij vasthing aan de volgende wagon...wat een geruststelling ;) Nadat de mannen van het spoor alles maakten gingen we weer van voor naar achter, van links naar rechts...midden in de nacht schoten Tom en ik veel wakker, telkens met de gedachte dat we ontspoorden. Keiveel lawaai, brusk stoppen, schommelen,...wat een rit. Het personeel liep rond met koffie of eten en een agent waakte over ons al waren we van goud.<br />Plots kwamen er soldaten op onze trein: kogelvrije vest, geweer aan het been, allez een beetje GI JOE. Ze liepen door onze wagon en pikte ons eruit om onze rugzakken te controleren. Spannend...de kegels van Tom vonden ze uiterst verdacht maar na uitvoerig geschud en geklopt te hebben, waren ze er van overtuigd dat het gewone kegels waren en wij maar gewone toeristen.<br />Donderdag is het al als we uiteindelijk aankwamen in een grensdorpje waar, na de koelte van onze wagon, de warmte ons pakte in een wurggreep waar we niet snel zouden uitraken. ( maar dat wisten we nog niet) We namen een taxi naar de grens, kregen een exit stempel, stapten over de grens...<strong>Brazilië here we are now, entertain us</strong>...Over de grens namen we een bus en de eerste indruk van Brazilië was: godverdekkie is er nu nergens schaduw?<br />Aan het busstation toonde iemand ons de weg naar de immigratie, want we waren nog steeds illigaal het land, helaas voor ons en onze stappen in de hitte: het kantoor waar we aankwamen deelde geen stempels uit, er was een ander busstation waar je je stempel kon krijgen en dat was slechts 8 blokken stappen. Samen met een Engels koppel ( ze leken meer op Chinezen: in 7 maand zijn die vanuit Mexico naar hier gekomen) besloten we met de taxi te gaan, de okselvijvers werden al meren en mijn bril bleef niet langer op mijn neus staan maar bengelde aan mijn kin, tijd voor wat verkoeling en wind. Met de taxi naar het andere busstation om daar 10 minuten te laat toe te komen: migratie was dicht, dus zat er niets anders op dan te wachten, te wachten, veel te drinken, te wachten, nog wat te drinken,... Na 3 uur wachten werd in chaotisch toestand onze komst bevestigd en mogen we onbeperkt ( lees 3 maanden) hier blijven. "´T zal dan toch ergens zijn waar er schaduw is zenne", was Tom zijn reactie. Aangezien het daar zo warm was, namen we met Flick en Tom, de bus richting Campo Grande, een stad aan de voet van de pantanal. Onderweg werden we weer gecontroleerd door het leger, maar deze keer viseerde ze vooral de man vooraan in de bus...<br />Aangezien we eigenlijk niets in Campo Grande te zoeken hadden, besloten Tom en ik, door te reizen naar Brasilia, de hoofdstad.<br />We kwamen aan in Campo Grande om 22 uur en een half uur later zaten we alweer op de bus richting Brasilia. Jepla, er bestaan nog echte gekken in de wereld en jullie lezen nu er een verslag van :)<br />Op de bus werden we geweldig hard gecontroleerd, paspoorten afgeven, iedereen moest zijn rugzakken tonen, sommigen hun T-shirt uitdoen, ze klopten overal op ( in de hoop dat er pakketjes drugs zouden uitvallen, idem dito voor de verdachte kegels van Tom)iedereen werd gecontroleerd behalve een reiziger die politie was...(nu weten we hoe we drug moeten verhandelen ze). Allez Brazilië moet een geweldig crimineel land zijn, was onze tweede indruk<br />Derde indruk: Tom, ziede dat daar, ne carrefour. Half uur later, Sofie ze hebben hier een C&A dus misschien ne H&M ook, kunde een kleedje kopen...de weg naar Brasilia was een weg van Europese indrukkken.<br />Na 20 uur bussen kwamen we aan in ons hostal en gingen we direct naar de supermarkt (uitgehongerd)...den Delhaize van Brasilia is hier een straat verder: aiki noodles, koffiefilters, yoghurt van danone ( zelfs de light versie), blauwe fanta,...alles hebben ze hier, alles behalve choco. Hoe wreed kan het leven zijn...<br /><br />Conclusie: twee en een halve dag reizen om in de hoofdstad aan te komen, je klok 2 keer van uur moeten veranderen omdat je door 2 tijdzones reed, 3 keer gecontroleerd worden door soldaten en veel moeten betalen...Brazilië belooft een avontuur te worden ;)<br /><br />Ahja nog een conclusie: geschreven Portugees lijkt op geschreven Spaans met veel fouten en accenten maar gesproken Portugees eum...laten we zeggen dat dat bijna onverstaanbaar is.<br /><br />Ahja de allerlaatste conclusie: de sekte van de salopet hebben we achter ons gelaten. Meer weten over de sekte? Allemaal goed en wel maar nu wil ik mij douchen ( ja,dat is echt nodig)dus het zal voor een andere keer zijn...<br />CiaoS*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-63105719471822206842010-01-22T13:03:00.000-08:002010-01-23T08:52:40.524-08:00Esperar, esperar, negociar, esperar y... vender(geen paniek het wordt een Nederlandstalig tekstje)<br /><br />Aan allen die dit lezen: geweldige proficiat want hier volgt een up date van onze vakantie hier in Santa Cruz<br />Aan allen die dit niet lezen: tja daar maken we geen woorden aan vuil zeker?<br /><br />Vrijdag hebben we de hele dag de moto zitten/ staan kuisen en Tom stond erop dat er een tandenborstel aan te pas kwam, dus zo gevraagd zo gedaan...In die hitte ( 35 graden) samen aan één moto zitten, laat ons zeggen dat dat pas een relatietest was, maar wel met glans doorstaan want tegen 6 uur stond er een moto te blinken.<br /><br />Zaterdag nam Tom de bus naar La Paz om onze rugzakken te gaan halen. We waren er zeker van dat de moto hier verkocht ging worden en Tom wou wel eens iets anders aandoen dan zijn zwembroek. Na 15 uur op de bus gezeten te hebben, ons portemonneeke te laten stelen, gedronken te hebben nam hij weer de bus om terug naar Santa Cruz te komen...<br />en jawel maandag kwam hij aan ( als een wrak, we moeten eerlijk zijn)<br />Gedurende de hele week probeerden we de moto te verkopen, ondertussen ook nog wat socializen met Nederlanders en Brazilianen, maar zonder echt resultaat. De mensen bleven staan, vroegen de prijs en liepen weer verder :) Gisteren zijn we naar de krant gegaan om een zoekertje te plaatsen en met succes want sinds half drie deze middag zijn we officeel motoloos en dollarrijk.<br /><br />En voor allen die dacht dat een week wachten geweldig tof is, mispoes, maar we hadden geluk want<br /><ul><li>die Brazilianen kwamen naar hier voor een facelift en lipo. Ik had de eer en het genoegen om de vóórfoto´s te (moeten) mogen bewonderen</li><li>er woont hier een vrouw en die nam het enige dubbele bed hier voor haar rekening, ondertussen weten we ook dat ze hier was voor ne facelift, dus vergeven we het haar</li><li>een van de Brazilianen overtuigde mij om ook iets te laten doen aan mijn neus </li><li>maar Tom vindt die geweldig mooi</li><li>dus vond die Braziliaan dat er wat vet wegmocht aan mijn buik</li><li>oke, sindsdien mijden we de Brazilianen</li><li>helaas lukte dat niet want hun paspoort werd gestolen door een valse politieagent</li><li>en geloof het of niet, een half uur later kreeg Tom het paspoort in zijn handen gestopt</li><li>gelukkig hadden we ze voor hun operatie gezien want anders hadden we de Brazilianen niet herkend</li><li>en die sukkelaars werden dan nog eens lastig gevallen door iemand die dacht dat ze dieven waren, ajaa met die plakkers op hun gezicht...</li><li>gelukkig waren er ook nog Hollanders waar we mee konden praten</li><li>en Tom kon er zich nog eens zat mee drinken</li><li>en dat met Boliviaans bier, dat belooft voor in België</li><li>toen de Hollanders weg waren kwamen er nog Brazilianen toe, waarvan een homostelletje</li><li>vriendelijke mensen daar niet van maar één van die twee is sinds gisteren een kapsalon begonnen in ons hostal recht aan ons kamer</li><li>kortom het zit hier vol Brazilianen die iets of aan hun neus of aan hun haar laten doen </li></ul>en omdat we duidelijk niet genoeg krijgen van die Brazilianen, gaan we naar Brazilië, nemS*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-85495185010417894132010-01-16T06:01:00.000-08:002010-01-16T08:15:13.283-08:00samen op de moto, ja gezellig<div><div><div><div><div><div><div><div><div>Na een verkwikkende pauze in het zomerse Sucre, waren we klaar om alweer op de moto te springen (lees: Tom springt er bijna over en Sofie kruipt erop als een elegant nijlpaard, het heeft ook iets). </div></div><div><div><br /><strong>Eerste plan: la ruta del Che</strong></div><div> </div><div>We hadden er in La Paz al iets over gehoord en dachten nu we toch hier zijn waarom rijden we niet langs de ( laatste) voetsporen van Che Guevara. </div><div>Eerst reden we naar Villa Serano, een dorp dat weinig te maken heeft met Che maar wel de grootste sarango ( een soort ukulele) ter wereld heeft. Uiteraard mochten we dat niet missen ;)Onderweg reden we door de bergen maar met veranderend klimaat: met een stoet papegaaien om ons heen ;) We verbleven bij een geweldig vriendelijke vrouw, die ook ons ontbijt wou klaarmaken ( een sjanske want in heel dat dorp was er een restaurantje dat open was en slecht eten reserveerde) </div><div>Met een boke in de maag reden we door naar La Higuera. Eerst bezorgden we een ezel een bijna vroeggeboorte (zo dom als een ezel klopt echt wel) en toen stopte een rivier onze weg. We konden kiezen links of rechts maar rechtdoor was geen optie ( daar stond een boom met alweer een ezel dwaas naar ons te kijken). We vertrouwden het zaakje niet echt dus stapten we wat terug naar de werkmannen en eentje kwam mee om polshoogte te nemen. Hij toonde ons hoe we het best gingen...en toen stapte Tom over</div><div> </div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtaAe4Ht41AcfZOD0V3SjIzOH2WLlwaFUlcqk5OvVmDIzzE8Y1JEywbO1abq59JZFfJdgg_u8mj3MpXwb8T-0tgR_cI6TphBvFzdR1yYq2QpEe-QMTW9jlUsEx3omwt6QzaVBwa37vWfU/s1600-h/DSCI0588.JPG"><img style="WIDTH: 320px; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427352297179978962" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtaAe4Ht41AcfZOD0V3SjIzOH2WLlwaFUlcqk5OvVmDIzzE8Y1JEywbO1abq59JZFfJdgg_u8mj3MpXwb8T-0tgR_cI6TphBvFzdR1yYq2QpEe-QMTW9jlUsEx3omwt6QzaVBwa37vWfU/s320/DSCI0588.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz30jbUwFytcDnMGlF9VOrngl2vdoBkzC45uNswvPWfyZ2FfAd1RL-EMuAz0FQQTR0EHQNWWpH9Rw3svJMKGNe-4I5hkts5BP3NlSlUSX9rOwF02U52Vl9RM96UHj-EaDbtNkFKyo3CNc/s1600-h/DSCI0590.JPG"><img style="WIDTH: 320px; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427352299396345042" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiz30jbUwFytcDnMGlF9VOrngl2vdoBkzC45uNswvPWfyZ2FfAd1RL-EMuAz0FQQTR0EHQNWWpH9Rw3svJMKGNe-4I5hkts5BP3NlSlUSX9rOwF02U52Vl9RM96UHj-EaDbtNkFKyo3CNc/s320/DSCI0590.JPG" /></a><br />( en ik nadien in mijn bloot gat, waar geen foto´s van bestaan...gelukkig)<br /></div><div>Nadien wouden we aan de oever wat bekomen van ons avontuur maar helaas hadden de muggen vers vlees geroken en in geen tijd waren we overbeten dus reden we maar door, richting El Oro, naar het volgende opstakel maar dat wisten we toen nog niet.</div><div> </div><div>Maar het werd al snel duidelijk...</div><div> </div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYv1IwSz3lGyDAsYV6uD7pSwSR6Kiohg1lHIVtKRB4dBfIw8Tns3Yn0YSDkQSdKc0tjGBpWMhoQYXdOzUWCP8aiOtIcciPEVRNFtYDYlGak9RyqXCn53ahhmz_n-sGlSr27DMMAfZiBRw/s1600-h/DSCI0612.JPG"><img style="WIDTH: 320px; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427352310548811426" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYv1IwSz3lGyDAsYV6uD7pSwSR6Kiohg1lHIVtKRB4dBfIw8Tns3Yn0YSDkQSdKc0tjGBpWMhoQYXdOzUWCP8aiOtIcciPEVRNFtYDYlGak9RyqXCn53ahhmz_n-sGlSr27DMMAfZiBRw/s320/DSCI0612.JPG" /></a>dat dit niet voor beginners was maar eerder iets voor ons ;)</div><div><br />Na een uur in de hitte (32 graden) zwoegen, stonden we zowaar aan de overkant te zoeken naar een beetje schaduw, dat we helaas niet vonden. Dus reden we maar weer verder, op naar het volgende obstakel maar dat wisten we toen ook nog niet ;)</div><div>Daar zijn geen foto´s van omdat het een rivier betrof omgegeven door modder, zo diep dat Tom zijn evenwicht verloor, ik hem moest redden en dat we tot aan onze kuiten vol modder hingen en plots 200 kg meer wogen.<br /></div><div>En toen , na heel lang rijden, na minimum 700 bochten naar links en evenveel naar rechts, na veel pauzekes wegens poeppijn, na de oversteek van Rio Grande (gelukkig met brug), kwamen we in La Higuara aan.<br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMxHzWryZmslFfShPB7xGIkZaaM8HLIWH2wUuL4hgV6RnwxJHRGI-Mc8YohmQNnqyXbPBV1lZfq53Wp1L23HKHKtlOcxUhq-O7BKm6ml1RvQs28yxVi0aX-0UQjZ2L6VqAFDc0GMjCiyY/s1600-h/DSCI0657.JPG"><img style="WIDTH: 320px; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427356414078757858" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMxHzWryZmslFfShPB7xGIkZaaM8HLIWH2wUuL4hgV6RnwxJHRGI-Mc8YohmQNnqyXbPBV1lZfq53Wp1L23HKHKtlOcxUhq-O7BKm6ml1RvQs28yxVi0aX-0UQjZ2L6VqAFDc0GMjCiyY/s320/DSCI0657.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq-VgK-e8Kk69RBKtHiT07YMobnxChe2xpp3piija1tcuWUvQBlm8l6Ip_73o51Dyql_FFPh1XreC_gKOVAcuCYNg2a-WXQ5zDxMqQMa5SaRa2ODCbr_LjCiM4JH68lvH01rUQc-uuBkc/s1600-h/DSCI0636.JPG"><img style="WIDTH: 320px; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427356410317085442" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq-VgK-e8Kk69RBKtHiT07YMobnxChe2xpp3piija1tcuWUvQBlm8l6Ip_73o51Dyql_FFPh1XreC_gKOVAcuCYNg2a-WXQ5zDxMqQMa5SaRa2ODCbr_LjCiM4JH68lvH01rUQc-uuBkc/s320/DSCI0636.JPG" /></a><br /><br />Hier werd Che gevangen genomen, kreeg hij zijn laatste avondmaal en werd hij uiteindelijk ook doodgeschoten. Wij sliepen in het huis van de telegrafist, die op het moment van Che zijn dood, de boodschap de wereld in zond en we spraken met de vrouw die zijn laatste avondmaal maakte: soep en dan nog niet de soep die hij wou ( daar was het seizoen niet voor)</div><div>Alleszins het dorpje is nu Che gek (toen verstonden ze dat allemaal niet), heeft 3 standbeelden van Che en ongeveer evenveel inwoners.</div><div>De volgende dag wouden we vroeg vertrekken maar Juan en zijn makkers hielden ons aan de praat en toen we naar Vallegrande wouden vertrekken was het al middag :)</div><div>Maar geen nood 250 bochten links terug omhoog ( en evenveel rechts terug omhoog) en dan veel boebels en heuvels later arriveerden we in Vallegrande. De stad heeft zijn bekendheid te danken aan het feit dat Che hier tentoongesteld werd aan de buitenwereld. Het moet gezegd worden, de mensen waren blij dat ze van hem vanaf waren ( begrijpelijk wie wil er nu een soldaat in zijn hof, die over dingen spreekt waar je nog niet had over nagedacht?), ze hakten zijn handen af en sneden nog wat in zijn hoofd om zeker te zijn dat hij niet terug kon komen en toen begroeven ze hem op een geheime plek. ( maar wij vonden die plek gemakkelijk)</div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtp82GVg2TB2qHolnCA86bkIXe3e3Fc99aNtMtItSSjzZlgzf82aiv2TPrNw8j3qKk2Dc_j_TJoRVJ91Gp87l7wtpAaE8gkNCaZglYsIWn0BJ1BKTytLk2KT9Ejc_oUbu8XlXmeLGP4F0/s1600-h/DSCI0706.JPG"><img style="WIDTH: 319px; HEIGHT: 242px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427363687027702850" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtp82GVg2TB2qHolnCA86bkIXe3e3Fc99aNtMtItSSjzZlgzf82aiv2TPrNw8j3qKk2Dc_j_TJoRVJ91Gp87l7wtpAaE8gkNCaZglYsIWn0BJ1BKTytLk2KT9Ejc_oUbu8XlXmeLGP4F0/s320/DSCI0706.JPG" /></a>het wasbekken waarop ze Che Guevara aan de wereld toonden.</div><div><br />In Vallegrande bezochten we dus het ziekenhuis waar ze Che toonden, de geheime plek waar hij begraven werd (aan de luchthaven), de plek waar zijn strijdmakkers begraven liggen (en ook Tania de enige vrouw in de campagnie), kortom we hebben bijna alles gezien wat er te zien viel en waren klaar voor deel 2 van ons plan</div><div> </div><div><strong>deel 2: Jezuietencircuit</strong></div><div>Na de Che trail reden we door naar Samaipata, gekend voor zijn precolombiaans fort (El Fuerte) en vele watervallen. Toen we dit hadden gezien dachten we: laten we nog een weekje verder rijden met de moto en richting het noorden. Daar hebben de Jezuieten immers een heel circuit van kerken en gemeenschappen gebouwd, die we wel wouden zien. </div><div>Ze deden alles in samenspraak met de plaatselijke bevolking: bouwden samen de kerk, leidden samen een gemeenschap, leerden over de gewoonten hier en de Chiquitos leerden over onze gewoonten. Heel harmonieus en ze zijn hier dan ook geweldig fier op hun kerken. ( werelderfgoed)</div><div><br />We vertrokken maar na een uurtje rijden brak er iets...het slot van onze ketting, het duurde 9 uur vooraleer we weer verder konden. </div><div>Inderdaad, ik heb 9 uur alleen op Tom gewacht en wat doet een mens alleen dan?</div><ul><li>turnoefeningen</li><br /><br /><li>mieren verminken ( want die waren zo groot dat Tom mij niet ging geloven als ik er niet een verminkte)</li><br /><br /><li>die ontsnapte verminkte mier dan maar vermoorden</li><br /><br /><li>muggen doodslaan</li><br /><br /><li>muggenbeten tellen van de niet doodgeslagen muggen</li><br /><br /><li>water krijgen van een buldozerchauffeur ( nadien ook nog zijne appel)</li><br /><br /><li>125 rondjes maken</li><br /><br /><li>schaduw zoeken</li><br /><br /><li>zien hoe kleine mieren die vermoorde verminkte mier in stukjes deelden en meenamen naar hun graf</li><br /><br /><li>dus weer een mier moeten vermoorden</li><br /><br /><li>mij dus geweldig hard vervelen ;)</li></ul><div>Na de valse start, reden we van Samaipata, door Santa Cruz richting San Juan, een rit van 5 uur op een goede baan ( weliswaar met putten in waar de Rosstraat jaloers op zou zijn). Daar bezochten we de eerste gerestaureerde kerk en het museum. En we werden al direct getrakteerd op een regenbui waar dan weer Frank De Boosere jaloers op zou zijn.</div><div>Na een verkwikkende nachtrust was het plan om via Concepcion door te rijden naar San Ignacio maar zover zijn we niet geraakt. Na 30 km stopte de goede baan en was het een modderbaan. Maar echt een modderbaan, niet gewoon een crossparcours he. Aangezien het regensiezoen hier echt zijn intrede heeft gedaan en we door jungle reden, besloten we na de zoveelste bui de brui eraan te geven. Zo graag wouden we de andere kerken niet zien. Compleet onder de modder , reden we terug naar San Juan, vanwaar we dan terug reden naar Santa Cruz.</div><div><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYps51R3g-0Qm4fCbVhIRqAzHmwN9srXgCKM7fTBmQE6e3bGNju3LiR2Ac1DkrcMZW_0xw90gjUrqih1rTGt6TCi4Ip9U3aGXmcZzk_Sj_wzdS0uT0r4YOHNGkhPU9BJB64K22rkLXHxo/s1600-h/DSCI0848.JPG"><img style="WIDTH: 320px; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5427369997846083650" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYps51R3g-0Qm4fCbVhIRqAzHmwN9srXgCKM7fTBmQE6e3bGNju3LiR2Ac1DkrcMZW_0xw90gjUrqih1rTGt6TCi4Ip9U3aGXmcZzk_Sj_wzdS0uT0r4YOHNGkhPU9BJB64K22rkLXHxo/s320/DSCI0848.JPG" /></a> de kathedraal in Concepcion</div><div></div><div><br />En nu staat de moto te koop, zijn onze kleren in de wasserij en bekomen wij van ons motoavontuur.</div><div>Hop naar het volgende ;)</div></div></div></div></div></div></div></div></div>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-74725640460985896862010-01-02T14:08:00.000-08:002010-01-02T15:39:41.583-08:00eindejaarsspecialomdat alle goede boekskes het doen en omdat we graag trends volgen...daarom en alleen daarom een fotospecial<br /><div><div><div><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh36tJ7HKq9j8dw0QzugrkL3I-XZ6lH2Ho0W8t60GHcDZD7GaAEl4J08k8ui00Y7SzPyM5PCHCzj7l5Jfr1i2P6PYc6RFPjS2Ckvy_n8aIOzVSNmFCg798a_fDcKGIc8RbLocpOMjuN29o/s1600-h/DSCI0006.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422272196375923410" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh36tJ7HKq9j8dw0QzugrkL3I-XZ6lH2Ho0W8t60GHcDZD7GaAEl4J08k8ui00Y7SzPyM5PCHCzj7l5Jfr1i2P6PYc6RFPjS2Ckvy_n8aIOzVSNmFCg798a_fDcKGIc8RbLocpOMjuN29o/s320/DSCI0006.JPG" border="0" /></a> gepakt en gezakt gaan we op weg</div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggOE0s21a4CDxvx-JueJJ2Wm4AeZJj5SR29zG8sS099zez-e116yyaATaokR523oEOVBr6Czz2ehslcPqxT5kNGCnMiDkhOf2maoJGHowwk8YIQEatfVRC7KboTKUpOFTmqEhwJVV0N7s/s1600-h/DSCI0051.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422278660189658882" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggOE0s21a4CDxvx-JueJJ2Wm4AeZJj5SR29zG8sS099zez-e116yyaATaokR523oEOVBr6Czz2ehslcPqxT5kNGCnMiDkhOf2maoJGHowwk8YIQEatfVRC7KboTKUpOFTmqEhwJVV0N7s/s320/DSCI0051.JPG" border="0" /></a> wat fotogeniek wezen in Uyuni<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisBG5O5McQbD8CxrtSbKhmw_l-5g5shqjAPJF9qFhZ57DM1n99WdQMjfPrz4c15EBTv0UYU_K4KhWxXgMKjXyVsRTtHaxNLwkt3i0tR5BjB19lISXozWKuR7fH_Pc-x8BPKXEP-DzW1RM/s1600-h/DSCI0060.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422278664695503010" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisBG5O5McQbD8CxrtSbKhmw_l-5g5shqjAPJF9qFhZ57DM1n99WdQMjfPrz4c15EBTv0UYU_K4KhWxXgMKjXyVsRTtHaxNLwkt3i0tR5BjB19lISXozWKuR7fH_Pc-x8BPKXEP-DzW1RM/s320/DSCI0060.JPG" border="0" /></a>treinkerkhof</div><div></div><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL8xfeyWwgryV-Ef4BeRHjVHGeydTiW6ZTXl72MdfF05aDr6c-krUUiSf4llMCQvI9qCI89iDtvS2F02nXDOGfh-rrxR5dezgSGQbtWzRfIg_YGZp_HmuvbAk-g_TPEBCUNcXzqYQqtqs/s1600-h/DSCI0080.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422278672725087074" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL8xfeyWwgryV-Ef4BeRHjVHGeydTiW6ZTXl72MdfF05aDr6c-krUUiSf4llMCQvI9qCI89iDtvS2F02nXDOGfh-rrxR5dezgSGQbtWzRfIg_YGZp_HmuvbAk-g_TPEBCUNcXzqYQqtqs/s320/DSCI0080.JPG" border="0" /></a> de eerste platte band<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG3B8kkEgYXsvrfRzI_sm_WJSuXm7XmpFxEgosOWOk-Tbh2GJ6FTCfyEhOXUs7ZpPyYudG_j6mLV3Xu2C8cCnBywQFDfLaYd_u-iprUekKua1PLs6iQr9iHeTM4G52bMLJVMRS6j3IbGo/s1600-h/DSCI0103.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422278677659939282" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG3B8kkEgYXsvrfRzI_sm_WJSuXm7XmpFxEgosOWOk-Tbh2GJ6FTCfyEhOXUs7ZpPyYudG_j6mLV3Xu2C8cCnBywQFDfLaYd_u-iprUekKua1PLs6iQr9iHeTM4G52bMLJVMRS6j3IbGo/s320/DSCI0103.JPG" border="0" /></a> Salar de Uyuni</div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYwiYyvpdnBvLbxpGoNk-wuBrhorV_Fe9rvROJpoeyI8BD7VGo53wzVRdtKUkGrgH9SkxcD-SyZw1XNYPEz78h5Y3RlvYKOrBdZFBchH_m2PbpjL43hWRPDYcPlzE_wf7I3qPTw0EBaMA/s1600-h/DSCI0147.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422284307367780338" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYwiYyvpdnBvLbxpGoNk-wuBrhorV_Fe9rvROJpoeyI8BD7VGo53wzVRdtKUkGrgH9SkxcD-SyZw1XNYPEz78h5Y3RlvYKOrBdZFBchH_m2PbpjL43hWRPDYcPlzE_wf7I3qPTw0EBaMA/s320/DSCI0147.JPG" border="0" /></a> het hotel uit zout<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNYiXXfs9cdTKJYfJ4kqzgNihofYZNLFE63snOskL1fX1tKh08ZU9vXa5xugO9Jc6GJZB2_7jPvPBOT38arVwUulFn_gBzbkBVT0ZguG_swGD6TV1-NQ_7lz5SwkYHrAC3xk9w2mxTFbI/s1600-h/DSCI0157.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422284314410782722" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNYiXXfs9cdTKJYfJ4kqzgNihofYZNLFE63snOskL1fX1tKh08ZU9vXa5xugO9Jc6GJZB2_7jPvPBOT38arVwUulFn_gBzbkBVT0ZguG_swGD6TV1-NQ_7lz5SwkYHrAC3xk9w2mxTFbI/s320/DSCI0157.JPG" border="0" /></a> tweede platte band</div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl9fLjmm6Oz_nCeK_k_fhINCC0EJb3tKiJsFx3eKyFKfTY6FM370wCBIz8U7PlYPr0kLcfwZheWjlYqPEqBNQoXrCZAcH1QX9wFI90Sx08rcpd_dGTRIbKpp8T6iXLJSgfY44vBmN1uis/s1600-h/DSCI0192.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422284316091577794" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl9fLjmm6Oz_nCeK_k_fhINCC0EJb3tKiJsFx3eKyFKfTY6FM370wCBIz8U7PlYPr0kLcfwZheWjlYqPEqBNQoXrCZAcH1QX9wFI90Sx08rcpd_dGTRIbKpp8T6iXLJSgfY44vBmN1uis/s320/DSCI0192.JPG" border="0" /></a> kerstavond met sneeuw<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp9yC-ARhpyGdsA-zQ42P1cNwzI_CVyezZtz_2J-xcreiBfEaK0gcI_GrfEuXIGW7DO3Zmqc-LZsQ8trkkz5JpfJj3QXVbla44Jqj7W2jSgf4JhY_GYDLLLk6uWDQHUuspNlU3EksckFU/s1600-h/DSCI0211.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422284329902601122" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp9yC-ARhpyGdsA-zQ42P1cNwzI_CVyezZtz_2J-xcreiBfEaK0gcI_GrfEuXIGW7DO3Zmqc-LZsQ8trkkz5JpfJj3QXVbla44Jqj7W2jSgf4JhY_GYDLLLk6uWDQHUuspNlU3EksckFU/s320/DSCI0211.JPG" border="0" /></a> geweldige nieuw fototoestel met lelijke kaders maar bij deze... vrolijk kerstfeest en gelukkige feestdagen<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl2vlh3eA5Q2g-08B93uNxZgvxL037YCPs2ZXeP5noeWCqJsPMUsnvVwZkwUkmzI3tKLEv7qXzLzvSpCekFLhnDnuf7unnXHbkTaRzYKjB7Pnv17wbBRnxN5jlGQJZAkkNimelikyIBeo/s1600-h/DSCI0241.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422284325554269074" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl2vlh3eA5Q2g-08B93uNxZgvxL037YCPs2ZXeP5noeWCqJsPMUsnvVwZkwUkmzI3tKLEv7qXzLzvSpCekFLhnDnuf7unnXHbkTaRzYKjB7Pnv17wbBRnxN5jlGQJZAkkNimelikyIBeo/s320/DSCI0241.JPG" border="0" /></a> laguna Colorado <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxTs8H08mCk06juf3_QmhUMzFZCixQiSj0eNYWWvF802biUTvJAR32L63RHT9WkixhLmDdj0dON-p3sKE6Eg-gtae_xkFcjgc6CT0a2q3-k2QhOB9m7cTGYBK-dFIoSpnerR9J01GhX14/s1600-h/DSCI0238.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422289792506030066" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxTs8H08mCk06juf3_QmhUMzFZCixQiSj0eNYWWvF802biUTvJAR32L63RHT9WkixhLmDdj0dON-p3sKE6Eg-gtae_xkFcjgc6CT0a2q3-k2QhOB9m7cTGYBK-dFIoSpnerR9J01GhX14/s320/DSCI0238.JPG" border="0" /></a> kerstmismaal aan de laguna Colorado</div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvbJAzrNQplc5qCFxtJKJRl1dFHXjA1_o_SHcBoszTVjEhBUq1H54mZ5huYTZ6X52Sf6D3r685FfCWLJ-t9WdEOz8SBBBZ-V1q-vDKJ9VB3PZMQ9eft4P5bwpXptEV9Y0oqzVyWDIp2Ow/s1600-h/DSCI0296.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422289805660750946" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvbJAzrNQplc5qCFxtJKJRl1dFHXjA1_o_SHcBoszTVjEhBUq1H54mZ5huYTZ6X52Sf6D3r685FfCWLJ-t9WdEOz8SBBBZ-V1q-vDKJ9VB3PZMQ9eft4P5bwpXptEV9Y0oqzVyWDIp2Ow/s320/DSCI0296.JPG" border="0" /></a> soms is de weg niet echt ideaal maar wel mooi<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq5teQ0sAzB1cZiDsgbkKMzfUJBl4lRmAy6pnwlmX2-A4GzuWej7m9BEkqQsMlt8wL4pmZkhvR9I6j3fp-t-tJw0HJ8VOLEzDBlPxdJVLCria4rOS3UWmbGezdcU8zwcHZJxLqlU3mwl4/s1600-h/DSCI0305.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422289809851844546" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq5teQ0sAzB1cZiDsgbkKMzfUJBl4lRmAy6pnwlmX2-A4GzuWej7m9BEkqQsMlt8wL4pmZkhvR9I6j3fp-t-tJw0HJ8VOLEzDBlPxdJVLCria4rOS3UWmbGezdcU8zwcHZJxLqlU3mwl4/s320/DSCI0305.JPG" border="0" /></a> af en toe slapen we in een ziekenhuis en dan ziet dat er zo uit<br /><br />en de beste chauffeur ter wereld is....<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbZVbIq9R4BtdpnlpKnLHLFfUnWfJigsLWgHATlwVfLBkrgR6RGahx857yIRpwQ7F-vjMS5Jz9dGXb77Ke8XYeFu01_7fWFLnR-hlBkORku-t3DddJ80rdd05mvHDjNZk9jdHCrSrMsc8/s1600-h/DSCI0225.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422289786499897458" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbZVbIq9R4BtdpnlpKnLHLFfUnWfJigsLWgHATlwVfLBkrgR6RGahx857yIRpwQ7F-vjMS5Jz9dGXb77Ke8XYeFu01_7fWFLnR-hlBkORku-t3DddJ80rdd05mvHDjNZk9jdHCrSrMsc8/s320/DSCI0225.JPG" border="0" /></a><br /><br />Dit is een voorsmaakje van onze foto´s, volledige versie te bewonderen als we thuis zijn ;)</div></div></div></div>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-85216846066149901862009-12-28T07:13:00.000-08:002009-12-28T08:28:04.022-08:00Motorcycle diariesKameraden<br /><br />verenig u, samen vechten we tegen het kapitalisme. Het rode kwaad zijn wij en we zijn er fier op.<br /><br />Zo zou het dagboek van onze voorganger begonnen kunnen zijn, wij houden het op iets minder communistisch. ( we willen immers hier niet neergeschoten worden door het leger...)<br /><br />Vandaar... liefste dagboek<br /><br />we zijn nu goed tien dagen onderweg met onze moto en we kunnen nu al zeggen dat het onvergetelijk is.<br /><br />De eerste dag reden we van La Paz naar Oruro. Tom moest eerst van mij een rondje maken in La Paz met al onze bagage want ik vertrouwde het niet helemaal. (elke minuut uitstel was goed voor mij) Na wat aarzalen, kroop ik met een bang hartje van achter op de moto.En ik moet zeggen het ging veel te traag. We deden er een uur over om uit het centrum van La Paz te geraken terwijl de afstand nog geen km is. Gelukkig had iemand ons gezegd hoe we uit La Paz moesten geraken want we hoorden van Hollanders dat die er een halve dag over gedaan hadden (wegwijzers zijn uiterst zeldzaam hier). Na een uurtje rijden waren we in El Alto. Volgens de mensen van La Paz een deel van La Paz maar volgens de mensen in El Alto een stad apart. Feit is dat er nu iemand rondloopt met een schoon sjakoske en fototoestel, wij kunnen het weten want we zijn het onze daar verloren.<br /><br />Tegen de valavond kwamen we aan in Oruro, bleek dat er in het sjakoske ook ons boek van Bolivia zat, dus moesten we de dag nadien terug naar La Paz.<br />Vrijdag dus de bus op voor de rit naar La Paz, vlug een nieuw fototoestel gekocht en dan ook maar een boek ( en andere praktische spulletjes die in het sjakoske zaten), dan weer de bus op om terug naar Oruro te gaan.<br /><br />Zaterdag vertrokken we richting Uyuni. Men had ons gezegd dat de weg vanaf Cruce wat minder was. Wat een onderstatement. De weg was geen weg meer maar een veldwegel. Hoppend en bostend reden we ons een baan door het mooie landschap. Na een paar uur rijden begon het echter te regenen en de veldwegel veranderde in een crossparcours ( en gelukkig hadden we nu net toevallig ne crossmoto gekocht sie) dus kwamen we gebroken ( maar vooral geweldig vuil) aan in Uyuni. We besloten prompt om van zondag een rustdag te maken.<br /><br />Maandag trokken we richting de Salar de Uyuni, een geweldig grote zoutvlakte, of dat dachten we toch. Na 20 km wou onze poep een pauzeke en toen we weer wouden vertrekken hadden we een platte achterband. Na veel gevloek hebben we hem kunnen vervangen maar was het te laat om nog te vertrekken naar de Salar dus reden we maar terug naar Uyuni.<br /><br />Dinsdag zijn we iets vroeger vertrokken en raakten we zonder problemen op de Salar. Je hebt Dashwit en dan Salarwit. Geweldig wit dus en zoutig. We aten ( droge koeken met confituur) op een eiland vol cactussen midden in de Salar ( er zijn er zo 15). Bleek dat aan de andere kant van dat eiland een restaurantje was en alle tours daar stopten, wij dus ook even.<br />Na een pauzeke voor foto´s reden we verder richting San Juan. Daar wouden we slapen.<br />We vroeger aan toevallige voorbijgangers hoe lang het nog rijden was en die verzekerden ons dat het een uur, maximum een uur en en half was. Wel, geloof nooit of te nimmer toevallige voorbijgangers want wij deden er nog 5 uur over. De weg was verschrikkelijk, vol zand en diepe geulen. Gelukkig kwamen we voor het donker aan in een het kleine dorpje San Juan (Evy, Heikruis is er een grootstad tegenover). Daar vonden we een hostal gemaakt uit zout waar we met veel warmte werden ontvangen.<br /><br />Woensdag trokken we verder en ons plan was om aan de laguna Colorado te slapen. Het plan mislukte want na een uur en een half rijden, kregen we weer een platte band ( voorkant deze keer) De zon scheen keihard en we bevonden ons in een woestijn, niet echt de ideale plek om een band te vervangen. ( niets, geen stenen, bomen,... alleen zout, zon, zand en wij) Na 2 uur zweten en zwoegen besloot Tom hulp te zoeken want we kregen die band niet terug op zijn plek. Na nog eens 2 uur later kwam hij eraan met Michel, onze Franse held. Samen met Michel kregen we het wiel op de juiste plaats maar waren we een boutje kwijt. We moesten dus terug naar San Juan, maar toen reed voor het eerst ( na 4 uur niemand gezien te hebben, leek het wel een wonder) een jeep voorbij met toch wel niet de juiste bout zeker. Tegen dan was het veel te laat om nog te vertrekken dus keerden we terug naar San Juan, alwaar we weeral warm werden ontvangen.<br />We regelden dat we de volgende dag een jeep konden volgen ( uw weg zoeken in de woestijn is echt niet zo simpel zenne)<br /><br />En donderdag, alweer met hernieuwde moed, richting Colorado. Mensen hadden ons gewaarschud dat de weg er weeral niet zo goed bij lag. Wel,Bolivia heeft veel geluk dat het wondermooi is, maar de volgende keer dat ik terug kom is het met een buldozer. We raakten niet aan de laguna Colorado ( thans maar 175 km verder) maar we stopten na een dikke 8 uur rijden aan een hotel Del Dsierto. Normaal superduur (75 dollar per persoon) maar wij sliepen er spotgoedkoop. (7 euro voor ons tweetjes) ( de baas was wat zat toen hij de prijs zei en kon nadien niet meer terug grabbelen, we kregen zelfs een fles champagne voor kestavond) Gelukkig waren we daar gestopt want we hadden de moto nog maar net ontladen of het begon te sneeuwen. Inderdaad, wij hadden een witte kerstavond in de woestijn.<br />( maar lagen, volgens Tom, het vroegst in 20 jaar op kerstavond in ons bed)<br /><br />Vrijdag raakten we na nog meer woestijnbanen ( we reden onze eigen Parijs - Dakar) dan toch zonder problemen aan de Laguno Colorado. Wij hoopten op een lekker restaurantje, wat romantisch kerstsfeertje maar kregen een mistroostend dorp in de plaats waar de mensen duidelijk niet graag leven. We lieten het niet aan ons hart komen, kochten wat tonijn en mayonaise en maakten er met ons tweetjes iets gezellig van want het meer is echt wondermooi.<br />De kleur verandert samen met de wind. We zagen blauw, wit en veel rood. ( kan ook door de duizende flamingo´s geweest zijn). Aangezien we wat achter zaten op ons schema, besloten we door te rijden naar San Pablo De Lipez. Volgens onze kaart een iets groter dorp met meer mogelijkheden. Dus holder de bolder daar naar toe, via het dak van de Andes ( we stonden boven 5000 m en dat geeft een machtig gevoel) Zo ver als je kon kijken, zag je alleen maar bergen en dalen. Wel nooit gedacht dat ik het ging zeggen maar... ik genoot echt van die bergen. ongelooflijk, echt waar. We reden door sneeuw, in de hete zon, we kregen een pijnlijke hagelbui boven ons hoofd, we reden en bleven maar rijden. Toen kwamen we aan in een dorpje en dachten we "eindelijk pauze", helaas pindakaas het was het verkeerde dorp. San Pablo was nog een uur verder rijden. ( bizar hoor, want aan de laguno colorado zeiden ze ons dat San Pablo maar 3 uur rijden was en zaten we niet alweer 6 uur op die moto?) Wel mijn gat protesteerde toen luid en duidelijk...Resultaat? Ik in een jeep achter Tom die op de moto zat en na een dik uur kwamen we aan in het juiste dorp. Maar alweer, wat een weg. Je gelooft het nooit: we moesten door riverbeddingen rijden ( met of zonder water) de weg was op sommige plaatsen zo hard verzakt dat ze een stuk berg hadden weggekapt zodat je toch kon passeren zonder in een ravijn te vallen,...Ongelooflijk.<br />Toen we daar aankwamen was Tom al druk aan het onderhandelen met een vrouw over een slaapplaats...in een ziekenhuis. Jawel, we sliepen in het enige bed van dat gezondheidscentrum en hadden een persoonlijke verpleegster ter onze beschikking. Eten vinden was moeilijker en na weer wat onderhandelen mochten we bij een andere vrouw eten. Tegen half negen kwamen we eraan en hoewel het zaterdag was, liep er geen kat op straat. Het was een pikkedonker ( elektrictiteit was er zelden) dus bij kaarslicht ( dan toch nog romantiek) in een kamertje waar alles in stond ( van bed tot tafel tot moto tot...) kregen we een heerlijke maaltijd.<br /><br />Zondag vertrokken we vroeg om volgens die onbetrouwbare bronnen 3 uur later aan te komen in Tupiza. Aha, we deden er 8 uur over maar hadden ook wel weer af te rekenen met een lekke band en alweer een hagelbui. Maar mannen echt, jullie volgende reis moet Bolivia worden. Het mooiste dat ik ooit al heb gezien ligt tussen de laguna Colorado en Tupiza. Zo een mooi landschap, awel ik heb er geen woorden voor. Bergen, rosten, cactussen, rivieren, llama´s, vicuñas, alpaca´s, modder, sneeuw, nog meer bergen,...De weg tussen San Pablo en Tupiza gaat vooral op en neer, op en neer en wederom op en neer. De weg is niet de beste maar je krijgt (inclusief een geweldig zeer gat) veel in de plaats.<br /><br />Vandaag namen we een rustdag en daar zijn onze lijf en leden geheel tevreden mee maar morgen vertrekken we alweer richtig Potosi. ( ter info volgens de bronnen 8 uur rijden, ik hou mijn gat vast)S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-55089541288456750862009-12-16T08:53:00.000-08:002009-12-16T09:24:24.988-08:00La PazDe 20 redenen waarom een weekje La Paz nodig is/was : <ol><li>om te wennen aan de hoogte (4000m, hopla, maar niet ziek, joehoe)</li><br /><br /><li>om de grote, mooie, geweldige,hoge, drukke,... stad te verkennen</li><br /><br /><li>om een dag uit te regenen</li><br /><br /><li>om Koen Bernauw ne keer te zien </li><br /><br /><li>om te genieten van een banana split</li><br /><br /><li>om eens Thaïs, Arabisch of ander buitenlands eten te kunnen eten</li><br /><br /><li>om veel onhoog en omlaag te wandelen</li><br /><br /><li>om de rest van de dagen keihard te verbranden</li><br /><br /><li>om toch nog wat soeveniertjes te kopen</li><br /><br /><li>om een samonelavergifiting te krijgen na het eten van die banana split</li><br /><br /><li>om een megastrop te krijgen in mijn haar door te veel in bed te liggen ( den Bob Marley zou er jaloers op geweest zijn)</li><br /><br /><li>om te beseffen dat we over half weg zijn (pffff, diepe zucht)</li><br /><br /><li>om Mercedes te bezoeken (rond nieuwjaar slapen we waarschijnlijk bij haar, Mieke)</li><br /><br /><li>om een soort carnavalstoet te zien (met maskers die we zagen in een museum, geweldig)</li><br /><br /><li>om te bekomen van de samonelavergifting (bijna genezen)</li><br /><br /><li>om te bekomen van de haarkambeurt ( telt vooral voor Tom)</li><br /><br /><li>om sleutels en een ketting te kopen (zie nummer 20)</li><br /><br /><li>om in 1 straat 4 musea te doen (eigenlijk 3 maar je betaalde voor 4)</li><br /><br /><li>om stil te staan bij de goedkopere prijzen hier (dezelfde als in Peru alleen moet je die niet door 4 maar door 10 delen)</li><br /><br /><li>maar vooral om dit te kopen:</li></ol><p align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJmIfFBY8hlXs7MIZQxzrNYHIowyCP56nYgfx3mrCjkvTzoDb8N1uAYlCkXs6fEcv6UP6QXGBNeAUoFAKOhcOWRw8U51UTpKvI6TXS95ynf3tec09X7_rHt0jK0eV_VAWS6g24r6lSZXw/s1600-h/DSCF2059[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5415883099151333474" style="WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJmIfFBY8hlXs7MIZQxzrNYHIowyCP56nYgfx3mrCjkvTzoDb8N1uAYlCkXs6fEcv6UP6QXGBNeAUoFAKOhcOWRw8U51UTpKvI6TXS95ynf3tec09X7_rHt0jK0eV_VAWS6g24r6lSZXw/s320/DSCF2059%5B1%5D" border="0" /></a></p><div>Vanaf nu sjeezen we daar Bolivia mee rond. De bedoeling is dat zo´n 3 weken te doen en hem dan te verkopen. We zouden vooral naar het zuiden en het oosten gaan, aangezien dat hier altiplano is (hoogland). Nadien komen we terug naar La Paz (onze grote rugzak staat hier dan nog) om dan via de jungle naar Brazilië te gaan. </div><div>En ja dat heeft ongeveer een week in beslag genomen: zoeken, afbieden, attibuten kopen ( wees gerust mama, een helm hebben ook, allez 2), opnieuw zoeken, rondstappen om nog meer te zoeken en dan uiteindelijk te kopen. Als je een moto hier koopt, mag je er 3 maanden mee op proef rijden voor je een nieuw nummerplaat moet aanvragen. Ideaal voor ons niet waar. Daarvoor moet je naar een advocaat en naar de notaris. </div><div>Veel heen en weer geloop maar sinds gisteren is hij van ons.</div><div>En daar zijn we uitermate content mee :)</div><div> </div>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-55805833433538849782009-12-06T11:42:00.000-08:002009-12-06T12:04:12.597-08:00Van Cuzco naar BoliviëWe zijn in ons derde land en dat deugd ( maar ook wel pijn, want het gaat zo snel).<br /><br />Maar hier geraken dat was een paar andere mouwen.<br />Donderdag wouden we een ticketje kopen richting Copacabana, hier in Bolivië. Met de taxi richting Terrestre Terminal en daar aangekomen een beetje aan windowshoppen doen en prijzen vragen. Bleek dat elke maatschappij wel iets slecht kon zeggen over de andere. Allemaal vertelden ze wat voor leugens de anderen wel niet durvden vertellen. We stonden erbij en luisterden maar. We kozen dan maar voor de " eerlijkst uitziende" madam en hadden moeten weten dat "eerlijk uitziende" madammen niet altijd te vertrouwen zijn.<br /><br />Vrijdag moesten we om 21.30 bij haar staan en dan kregen we een ticketje tot in Puno ( aan de Peruaanse kant van het Lake Titicaca) en dan een ander tot aan Copacabana ( aan de andere kant van het water dus). Zo gezegd, zo gedaan. Vrijdag, iets voor half tien (jepla, mijn schuld) stonden we aan haar deskje te wachten. Bleek dat we niet op de lijst stonden en dat ze nog in zeven haasten ergens anders een plekje zocht voor ons. Maar geen paniek, alles was in orde...<br />Om iets na 22uur (terwijl de bus vertrok om 22uur, angszweet overal...) kochten we een ticketje om uit het busstation te mogen (dat is de gewoonte hier) en zochten we onse bus. Die stond al niet op zijn normale standplaats, wat geweldig bizar is omdat Peru het best georganiseerde busland is dat we al zagen en dat schrijf ik echt zonder ironie ( bewaking, camara beveiliging, gefilmd worden als je de bus op stapt,...). Maar geen paniek, alles was echt in orde...<br />We stonden te wachten in de gietende regen want de mijnheer die de koffer van de bus normaal open doet, was plots verdwenen maar hey, weer geen paniek alles komt echt in orde.<br /><br />Uiteindelijk mochten we instappen en bleek dat direct nadat we ons plekje hadden gezocht er geweldig veel pubers ook op die bus moesten kruipen. Zo veel dat er plaatsen tekort waren en dat er geweldig beschuldigend naar ons werd gekeken...maar geen paniek, weet je wel, alles komt in orde. We moesten verhuizen naar de beneden verdieping, gelukkig want Tom zijn raam lekte langs alle kanten.<br />Daar aangekomen moesten er 2 pubers plaats maken voor ons, en dat vonden die geweldig plezant want boven hadden ze geen zitplaats meer. ( je zag ze zo denken, gringos son tontos) Voor het eerst dacht ik, oef het komt in orde, ware het niet dat mijn zitkussen los zat en ik dus steeds naar voren klikte ( en dat zo voor een uur of 6), ware het ook niet dat de wc ondergescheten was door een (of meerdere) pubers van boven en dat je boven de bril moest hangen of je ook vol hing en dat die bus net stopte op het moment dat je niet wou. Maar dat had allemaal nog meegevallen had die wc geen raam gehad dat zo groot was dat iedereen je kon zien sukkelen met een bril vol stront en je gat in de lucht. Maar geen paniek, alles was in orde ;)<br /><br />Na 6 uur kwamen we aan in Puno en daar kwam ook een van de 2 geweldige gekke Japanners aan...onze dag was direct goed. Peace and love...( maar dan in het Japans)<br /><br />Daar moesten we 2.5 uur wachten op de volgende bus en geloof het of niet die was echt in orde<br />en zitten we nu in het zonovergoten Copacabana onze Boliviareis wat uit te stippelen.S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-42272567177624398192009-12-03T11:02:00.000-08:002009-12-03T12:30:40.530-08:00strak planneen, geen reclame voor Passage Fitness First of andere lichaamsveranderende bedrijven, gewoon <strong>ons strak plan</strong>.<br /><br />(ons = opgesteld door mejuffer Sofie Aimé Marie - Jeanne Buyse en veranderd, verbeterd en uiteindelijk goedgekeurd door de heer Tom Jan Stefanie Van Damme, el gato voor de vrienden.)<br /><br />Op een mooie ochtend kwamen we aan in Cuzco, ook wel genaamd " dure en ik geef graag foute informatie"- stad. Het was vroeg in de ochtend maar toch besloten we direct een hostal te zoeken, hoog boven het historisch centrum ( 157 trappen hoger om precies te zijn). Gezocht, gevonden, gegeten en direct geslapen. <br />Na het slapen zijn we de trappen neder gedaald om de stad te verkennen en het moet gezegd worden: het is hier mooi, hobbelig, warm en toeristisch ( maar eigenlijk vooral mooi)<br /> <br />Op de plaza de Armas ( zowat de grote markt hier, maar dan anders) zijn de meest gehoorde zinnen:<br />- masaje, señorita?<br />- doe djoe vant a toer to Machu Picchu?<br />- foto, 1 sol, 1 sol amigo<br />- masaje happy end, señor?<br /><br />Na wat rondgestapt te hebben besloten we het " boleto turistico" te kopen, een duur ticket dat je nodig hebt om 16 geschiedkundige plaatsen te bezoeken. Helaas krijg je maar 10 dagen te tijd om dat af te werken en dat vereist een strak plan, niet waar? ( vooral als je weet dat het verste plekje 45 km uit Cuzco ligt)<br /><br /><strong>Ons strak plan</strong><br />dag 1:<br /><ul><li>museum van de tijdelijke tentoonstellingen bezoeken</li><li>doorstappen naar het museum van de plaatselijke geschiedenis</li><li>vervolgens naar het nuseum van de volkse kunst te stappen</li><li>om te eindigen in het Qorkancha museum</li><li>en voor het slapen gaan een dansvoorstelling mee te pikken ( het enige dat de moeite waard was om te doen, helaas)</li></ul><p>dag 2:</p><ul><li>met de bus naar Tambomachay rijden</li><li>naar beneden stappen richting puka pukara</li><li>verder afdalen richting Cuzco via Q´enqo</li><li>uiteindelijk ook Saqsaywaman bezoeken </li><li>en passeren via Jezus ( overal is er een Jezus boven aan de bergen)</li></ul><p>Dag 3:</p><ul><li>stappen naar Pisaq (en hier begon het geven van verkeerde informatie, de ene zei 20 km en de andere zei 40 km, groot verschil als je in de bergen bent. Het plannetje van de toerische dienst gaf 32 km aan, dat van het toeristenbiljet 22. Het kwam erop neer dat niemand begreep waarom we wilden stappen als er zo goedkope bussen zijn, na 15 km snapten we het zelf niet meer en namen de bus richting Pisaq)</li><li>Pisaq zelf bezoeken (4 km omhoog volgens het plannetje van de toeristische dient, 8 volgens de Lonely Planet)</li><li>slapen in Pisaq</li></ul><p>Dag 4:</p><ul><li>stappen naar Urubamba ( deden we niet omdat iedereen zei dat het ongeveer 50 km verder lag, we geloofden hen graag)</li><li>slaapplaats zoeken (deden we maar geen enkel werd goedgekeurd wegens te duur)</li><li>richting Chinchero rijden met de bus</li><li>teruggaan naar Urumbamba ( maar dat werd dus Ollantaytambo)</li></ul><p>Dag 5:</p><ul><li>bus nemen naar Ollantaytambo ( was niet nodig aangezien we in een stoffig hospedaje sliepen)</li><li>Ollantaytambo bezoeken ( en daar een bloedneus krijgen)</li><li>slapen</li></ul><p>Dag 6:</p><ul><li>bus nemen richting jungle</li><li>daar andere bus nemen richting bergen</li><li>dan nog een andere bus nemen richting het water</li><li>de treinsporen volgen tot aan Aguas Calientes ( gelukkig samen met 2 geweldig zotte Japanners)</li><li>slapen in Aguas Calientes</li></ul><p>Dag 7:</p><ul><li>omhoogstappen naar Machu Picchu</li><li>de Huayna Picchu opklimmen voor het mooie uitzicht ( en wie zagen we daar? Inderdaad de 2 geweldig zotte Japanners)</li><li>naar beneden stappen</li><li>Machu Picchu bewonderen ( en daar lang blijven aangezien het zo duur is, we deden het samen met de 2 geweldige zotte Japanners)</li><li>naar beneden stappen richting Aguas Calientes ( zonder de Japanners, die houden niet zo van stappen)</li><li>trein naar Cuzco nemen</li></ul><p>In het strakke plan zat niet: eten, naar toilet gaan, iets drinken, wat babbelen met de mensen, rondkijken in de stadjes, markten bezoeken, souvernirs kopen en onszelf wassen, maar wees gerust dat deden we dus ook.</p><p> </p>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-65729640924639096342009-11-24T09:51:00.000-08:002009-11-24T10:16:15.442-08:00toeristen met witte sokken in hun sandalenTijd voor een update, dachten we zo bij onszelf en waarachtig daar schudde de woordenaar een tekstje uit zijn mouw.<br /><br />We moeten iets bekennen. Geen diefstal (interpol leest mee) of andere foute dingen maar gewoon: we hangen hier echt de toerist uit. We zitten immers sinds Lima op het Gringo Pad.<br />Gringo is hier een naam voor alles wat wit van borst en been is (en bijgevolg een prooi voor hogere prijzen en afzetterij). We vinden dat niet zo tof, maar helaas liggen vele mooie plekjes van Peru op dit pad.<br />We zijn dus aangekomen in het Peru uit de boekjes, vakantiefolders en zo meer. Dat maakt het leven van een reiziger iets toeristischer en iets duurder.<br />Het geweldige voordeel is dat je er veel andere reizigers ontmoet en kunt verbroederen met Nederlanders (ahzo van de toffe kant van´t land, ze bestaan) of Fransen (goed vertegenwoordigd hier). Als je geluk hebt, ontmoet je zelfs iemand uit de Bahamas.<br />Dus we blijven nog even op dit pad en kiezen dan aan de grens van Bolivia een andere weg.<br /><br />En wat doen toeristen zoal?<br />Die sandboarden in Huancachina, drinken Pisco Sour in Ica, raften op de rio Chili en eten geweldig veel vlees (met weinig rijst)<br />Die slapen in een hostal met ontbijt inbegrepen, boeken georganiseerde trekking en drinken bier. ( waar ze niet zat van worden)<br />Die proberen hun foto´s up te loaden op picasa en blijven daardoor veel te lang hangen in een internetcafe<br />Die vieren hun 6 jaar samen zijn met een driegangenmenu, springen na een trektocht in een zwembad en genieten<br /><br />We zijn goede toeristen, al zeggen we het zelf.S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-55047780671124013252009-11-14T19:55:00.000-08:002009-11-14T20:19:52.489-08:00En waar was u?Wij waren in Huaraz vorige week. Een Alpenstad in de Andes. Met besneeuwde bergtoppen en lama´s op het marktplein. ( Zo Zwitsers als wat dus)<br /><br />Het plan was om even op adem te komen en dan de Santa Cruz Trektocht te doen.<br /><br />Aan alle mensen die denken: Kind toch, waar beginde gij nu aan?, jullie hebben groot gelijk: met mij is er geen beginnen aan. (helaas, u leest hieronder waarom. Interesseert u dit niet, ga dan direct naar start, u ontvangt geen geld)<br /><br />We kwamen toe dinsdagochtend, redelijk geradbraakt van de hele nacht te moeten luisteren naar een rochelende medemens, die om het hygiënisch te houden, zijn rochels in een bakje uitspuwde...maar zijn geluidjes waren er niet minder om.<br />We dachten bij onszelf: laten we een gezellig hostalleke zoeken, wat slapen en in de namiddag rond shoppen voor een organisatie die met ons wil weggaan.<br /><br />Organisaties genoeg maar ´t lijf wou niet mee. Hoogteziekte, inderdaad een aandachtige volger van de reis heeft nu opgemerkt dat deze ziekte mij al meerdere malen ambeteerde...Aangezien Huaraz op meer dan 3000 meter hoogte ligt, had ik het goed vlaggen.<br />Tom leerde ondertussen fietsers kennen ( een van die mannen zat al meer dan 13 maanden op zijn fiets en was dat nog niet beu), mountebikte zelf een berg af, zette cocathee voor mij ( liet die ook koud worden want warme thee is niets voor mij), had al een stamrestaurantje, leerde Amerikanen kennen ( van de goei soort) en maakte een nieuw reisplan op ( snowboarden in Utah).<br /><br />Vrijdag werd ik uiteindelijk beter en toen werd...het weer slechter. En dus pakten we onze rugzakken, namen een bus, reden holderdepolder naar de kust en nu zitten we in Lima.<br /><br />(START)<br />Lima, de hoofdstad van Peru, telt 10 miljoen inwoners. (minstens de helft zoveel auto´s en dubbelzoveel spaarlampen)<br /><br />We zijn er nog niet aan uit wat we er nu van vinden: niet zo charmant als Quito, maar ook niet zo druk als Guayaquil (sjanske). Niet zo Europees als Brussel maar ook niet zo Peruaans als Chachapoyas (verrassend). Niet zo lelijk als de dijk van Blankenberge maar ook niet zo mooi als de kust van Normandië (opvallend). Allez mossel noch vis.<br /><br />Wat we wel zeker weten is dat we maandag alweer vertrekken, nog verder naar het zuiden...<br />En wat doet u dan?S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-49269763554625888142009-11-09T07:56:00.000-08:002009-11-09T08:29:08.673-08:00op aanvraag...<div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaNTYQDD5QziD1GtS6Vv47jWVLfeOMQ7dZuH51WACdNJ6kzOaHQ2TSZmki2sYLCYDMTm8s5UPb5XyWECRkkhY_Gz-QEu0vxiYCDfHzIT-VQgjVJV6IANh8-gd45qGpQG4WEfIg1fuPVac/s1600-h/DSCF0723[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402141085951333314" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 314px; CURSOR: hand; HEIGHT: 245px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaNTYQDD5QziD1GtS6Vv47jWVLfeOMQ7dZuH51WACdNJ6kzOaHQ2TSZmki2sYLCYDMTm8s5UPb5XyWECRkkhY_Gz-QEu0vxiYCDfHzIT-VQgjVJV6IANh8-gd45qGpQG4WEfIg1fuPVac/s320/DSCF0723%5B1%5D" border="0" /></a> Señor Sican, die op zijn hoofd begraven werd ( draai je hoofd naar rechts voor het juiste beeld)<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhct1AFYkw7xv9i0UaSbBSpPSO-rSpb9R893UasfF3qGuIexP06LJK90sKBfWZC5ySkwTOmhm1gRqrOy0gXvL7WiHOm6uXOqaZgFUUgDswxWzqFnu-kb56N3JJrVzL8jOqA9S2N3EeX1Jg/s1600-h/DSCF0651[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402141083888180482" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhct1AFYkw7xv9i0UaSbBSpPSO-rSpb9R893UasfF3qGuIexP06LJK90sKBfWZC5ySkwTOmhm1gRqrOy0gXvL7WiHOm6uXOqaZgFUUgDswxWzqFnu-kb56N3JJrVzL8jOqA9S2N3EeX1Jg/s320/DSCF0651%5B1%5D" border="0" /></a>gevonden in Sipan<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirH69oy7LuUdaUzoLhHB_7PNnrqMjj8SeZSHiV5RzjNa5v6_-au1qjQ67C5N051aUbYVm_CJn83hgNcdYZMahR9bHiD1uwr5M1PwWQo9slJeLdBd5rp1VuDRaqkKD4ygqh2OOTARjb0gY/s1600-h/DSCF0791[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402141077327190274" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirH69oy7LuUdaUzoLhHB_7PNnrqMjj8SeZSHiV5RzjNa5v6_-au1qjQ67C5N051aUbYVm_CJn83hgNcdYZMahR9bHiD1uwr5M1PwWQo9slJeLdBd5rp1VuDRaqkKD4ygqh2OOTARjb0gY/s320/DSCF0791%5B1%5D" border="0" /></a>Kuelap </div><div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj52sy22f2G6DLKsMq79xf4TZEOFGDr2P5U7v5kF60TdsyaehG-H_OgCp5uugGPTG10_WgcwXEXn5vhvJOq0d3HPOf42DGgSDahduPwE56H9w-U6HgardhImidouXAnPFkgQrcqzugpkbQ/s1600-h/DSCF0776[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402137616546618018" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj52sy22f2G6DLKsMq79xf4TZEOFGDr2P5U7v5kF60TdsyaehG-H_OgCp5uugGPTG10_WgcwXEXn5vhvJOq0d3HPOf42DGgSDahduPwE56H9w-U6HgardhImidouXAnPFkgQrcqzugpkbQ/s320/DSCF0776%5B1%5D" border="0" /></a> ¿eejj... ge kijkt toch gelukkig he?</div><div align="center"> </div><div align="center"><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN8ixujI-K3BfiDyi6GKg1FpI-iiawFeGbe4YDMzKGYCpSpNwCF_yHNzILSv9nWtd_28enukGBhfjzASrfft2hAmFfVBq0L96xWIKW6bTd8bLiA4DyLHiRuSFaYwGVYoJzzIQ1Pe-KGq0/s1600-h/DSCF0872[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402137612803810930" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN8ixujI-K3BfiDyi6GKg1FpI-iiawFeGbe4YDMzKGYCpSpNwCF_yHNzILSv9nWtd_28enukGBhfjzASrfft2hAmFfVBq0L96xWIKW6bTd8bLiA4DyLHiRuSFaYwGVYoJzzIQ1Pe-KGq0/s320/DSCF0872%5B1%5D" border="0" /></a>we voelen ons thuis in ons hostalleke ( nadien bij het inpakken wat minder)<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3yfbdgSyr9zVYspsAkz0uCtChMbg2qjqlGYKpx_8kzCh6sk5RcaOHLpjTtkdbqptDAxKj3Ap61wB5czpGsgxkd6WzZTVKHZoSoobnRrj0sS8OEhyphenhyphen_WFDMc-aZFbMySLvGPmvrCf0CcjY/s1600-h/DSCF0850[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402137607910642530" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3yfbdgSyr9zVYspsAkz0uCtChMbg2qjqlGYKpx_8kzCh6sk5RcaOHLpjTtkdbqptDAxKj3Ap61wB5czpGsgxkd6WzZTVKHZoSoobnRrj0sS8OEhyphenhyphen_WFDMc-aZFbMySLvGPmvrCf0CcjY/s320/DSCF0850%5B1%5D" border="0" /></a>detail van Chan Chan<br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLJfKHKqR-SJm9iIFvQd1XTVTlQmaMzLfHYDViu7nRMoyLxKkvDKz01gPMn3oz6lYe_mLz5vMpwZeg8yQ7u6T9YYpi59f2PhoYMkDemF0euvRMmSII_Mb1kWxF4EWS8hzZCgylD7zL1R8/s1600-h/DSCF0617[1]"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5402137604316060546" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 240px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLJfKHKqR-SJm9iIFvQd1XTVTlQmaMzLfHYDViu7nRMoyLxKkvDKz01gPMn3oz6lYe_mLz5vMpwZeg8yQ7u6T9YYpi59f2PhoYMkDemF0euvRMmSII_Mb1kWxF4EWS8hzZCgylD7zL1R8/s320/DSCF0617%5B1%5D" border="0" /></a>verbroedering in Reque ( met Tomas en z´n mama)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div></div></div></div></div></div></div><br /></div>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-70403828295787865842009-11-02T09:57:00.000-08:002009-11-02T10:47:41.601-08:00Waren het nu Huaca Prieta, Chavin, Moche, Sican, Inca of Chimu mensen?ola amigos<br /><br />Chiclayo... de stad waar we sinds 28 oktober verblijven ( maar deze nacht inruilen voor een andere basis). We sliepen in een gezellig hostal, op het dak (onder een dak welteverstaan) en met een lichtrare bazin.<br /><br />Ik stel voor dat je je even zet, iets neemt om te drinken want er volgt een lang verslag ( mag ook eens he)<br /><br />Vorige vrijdag hebben we Sipan en Lambayeque bezocht.<br />Sipan is een plekje midden in de woestijn. ( alles buiten een stad is hier woestijnachtig) Eind de jaren 80 ontdekte een archeoloog dat er grafrovers aan het werk waren geweest en zijn geweldige speurneus ( dat hoort zo te zijn bij archeologen) leidde hem naar Sipan. Daar staan wat bergen, zou je denken maar aha mispoes. Die bergen waren eigenlijk piramides, maar door wind en regenweer lichtelijk veranderd van vorm ( zijnde bergen dus)<br />Diene archeoloog begint daar te graven (uiteraard met een groot graafteam rond hem, dat echt groef maar hij was de fotogeniekste van allen dus mocht hij op alle foto´s staan) en te graven ( want in een berg graven, dat doe je niet van vandaag op morgen) en plots vindt die een graf.<br />De natte droom van elke archeoloog ware het niet dat het graf al was beroofd. Maar hij liet zich niet doen en zijn team groef verder en uiteindelijk waren ze de rovers voor!<br />Dit schoon doch spannende verhaal ( ze hebben zelfs een rover vermoord enzo van die dingen) is dus toch echt gebeurd en wij waren er bij ( alleen 22 jaar later)<br />In de Peruaanse geschiendenis komt het niet veel voor dat archeologen graven vinden die nog niet geroofd zijn geweest dus deze archeoloog had keiveel geluk ;)<br /><br />De heer van Sipan werd begraven met wat vrouwen (waaronder een kind) rond hem, zijn lijfwacht, 2 lama´s en een hond. Hij had geweldig veel kleren aan ( konden we zien in het museum in Lambayeque) en nog veel meer goud (konden we dus ook aanstaren). De andere doden werden helaas vermoord om de heer een mooi volgend leven te bezorgen.<br /><br /><em>Even een noot tussendoor: strechers ( zo van die gaten in je oren) waren toen al keihard in de mode.</em><br /><br />Het mooie van dit alles is dat de graven gerestaureerd worden en dat je dus in het echt en via foto´s kan zien hoe de archeoloog (maar vooral ook zijn team) keihard werken om iets te vinden. Tot op vandaag zoeken ze verder en betrekken ze de plaatselijke bevolking bij dit gebeuren ( zij zijn de opzichters, gidsen,...)<br /><br />Zaterdag trokken we naar de zee. Wat een onderneming.<br />We liepen in Chiclayo naar de bus terminal te zoeken. Niet zo simpel... toen bleek dat er 2 waren. We komen in een straatje met allemaal oude mannen op de stoep en vragen voor de 100ste keer de weg ( de mensen wijzen hier heel onduidelijk en geven antwoorden op vragen ook al kennen ze het antwoord niet, verwarrend) Ze beginnen daar allemaal een uitleg te geven. Het kwam er op neer ( denken we) dat het niet zo veilig was om een minibus te nemen naar Pimentel maar dat het beter was dat we een collectivo namen. He, toevallig dat was daar in die straat. ( collectivo is een soort auto, allez het is een echte auto, maar je rijdt naar een vast punt. Er ligt ook een kussen op de handrem want vooraan moet je met 2 zitten en wie wil er nu gepakt worden door een handrem?)<br />Bon gezeten met z´n 6´sen in een heerlijk hete auto reden we naar Puerto Eten ( want die collectivo reed naar daar). Daar aangekomen zagen we al de zee en mannen vissen. Ze gebruiken hier van die bootjes gemaakt uit bamboo en isomo. Maar we waren nog niet waar we wouden zijn, dus namen we 2 moto´s. ( geen echte maar uitgebouwde. Je kan daar vanachter in zo´n karretje zitten). We waren al in Monsefu. Volgens de Lonely Planet gekend voor zijn handwerk en geweven hoeden, manenden,... We hebben in dat hele dorp toch 2 winkels gezien die dat verkochten.<br />Maar we wouden naar Pimentel, dus namen we een collectivo richting Santa Rosa, een havenstadje. Daar wat rond gewandeld, gegeten ( tortilla con raya voor de kenners was hier jamie!) en op zoek gegaan naar een vervoersmiddel dat ons kon brengen naar Pimenteltel.<br /><br />Om een lang verhaal kort te maken waren we tegen half vier in Pimentel en hadden we geen zin meer in zee :) Dan maar de minibus ( dus toch) terug richintg Chiclayo genomen ( gekeken naar een van de vele processies hier).<br /><br />Gisteren was het hier feest. Jepla, 1 november staat hier ook in teken van de doden maar dat doen ze hier met vlaggen en wimpels.<br />Ze gaan naar het kerkhof en nadien drinken ze een pintje. Wij zagen een hele parade van universiteiten, legermannen, politie, schoolkinderen,...<br />Terwijl we keken werden we aangesproken om mee te gaan op een toer. Toer, toer, toer, wij zijn geen toermensen. Tot ze ook aanboden om naar het bos van Pomac te gaan, voor de gewone toerist onbereikbaar wegens onbewoonbaar, lieten we ons overhalen en voor we het wisten zaten we in de auto gelijk Japanners van hier naar daar te rijden.<br /><br />Eerst naar Ferreñafe, waar een museum is voor de heer van Sican. Een aandachtige lezer ontdekte het kleine verschil. Deze heer is ook begraven met wat vrouwen maar wat bizar is dat hij begraven is met zijn kop naar beneden, los van zijn lichaam en zijn ondersteboven lijf in kleermakershouding. Volgens de Sican was dat om het volgende leven makkelijker te maken. Naast deze heer vonden ze in een ander graf familie van hem ( zijn oom of grootvader) en diene mens ( gewoon in kleermakers zit) is begraven met 20 jonge vrouwen rond hem van de 4 verschillende grote families die deze Sican kende. Samen lagen ze in ook in zo´n tempel dat er langs buiten ( door erosie) uitzag als een berg. ( deze keer was het een Japanse archeoloog die hem niet liet vangen)<br />Na het museum vlug de auto in om vlug naar het bloedhete bos van Pomac te gaan met de bijtgrage muspen ( iets tussen een mug en een wesp). Het reservaat beschermt algarrobo, een boom die zo groot wordt dat hij kan bestaan uit verschillende bomen. Na de boom wat verder gereden om de tempel te zien waar de heer van Sican is gevonden ( ook met geweldig veel goud trouwens)<br />Na het graf tjoepampa hopla richting Tucume. Een plek waar 26 verschillende piramides zijn ontdekt, het was de laatste hoofdplaats van de Sican. De benedenverdiepingen zijn gemaakt door Sican en de bovenverdiepingen zijn gemaakt door Chimu. En na dit museum vlug naar Cholcayo om nog een processie te zien.<br /><br />Vannacht rijden we dus naar Chachapoyas om nog meer schoons te ontdekken...<br /><br />Tot de volgende keer<br />Tom en Sofie<br /><br />PS Ik realiseer me net dat ik nog iets ben vergeten te vermelden ( reque met Tomas) maar dat zal voor een andere keer zijn :)S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-44050069304930595212009-10-28T07:03:00.001-07:002009-10-28T07:14:46.486-07:00en we zijn in...<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAqV8jOTJrKC4SR9mIQf_y05jRGKFhEMWy17q0PG8E1fTi6PzTtPBHvhwtnifTOmA3Qi3FfPYoerBc2o3eBLa-ryEZtAM-Vtk9B3Vydqzr3Vmxmfm4Q8JRdKlCQjeWtPJ1dwvYZ1VxqRA/s1600-h/DSCF0604%5B1%5D"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAqV8jOTJrKC4SR9mIQf_y05jRGKFhEMWy17q0PG8E1fTi6PzTtPBHvhwtnifTOmA3Qi3FfPYoerBc2o3eBLa-ryEZtAM-Vtk9B3Vydqzr3Vmxmfm4Q8JRdKlCQjeWtPJ1dwvYZ1VxqRA/s320/DSCF0604%5B1%5D" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5397652196355431394" border="0" /></a><br />Inderdaad, na een "rustige" busrit van goed 9 uur, zijn we er veilig en wel geraakt.<br />We hadden voor een minder toeristische grens gekozen, namelijk Macara en daar ging het er heel relax aan toe. We mogen nu 90 dagen in Peru blijven, joehoe!<br /><br />Vandaag rijden we door naar Chiclayo. Daar liggen naar´t schijnt nog geweldig veel tempels te ontdekken. We zullen er zeker er een aantal bezoeken!S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-40995380425777315962009-10-22T14:29:00.000-07:002009-10-22T15:09:52.148-07:00fotootjes<div align="left">Na veel proberen en lang sukkelen, hier wat fotoootjes. </div><br /><div align="left"></div><br /><div align="center"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyoXsXQWtCdFndlnK5ZP238bA86V5DbIrl_l7xdBpq64bvd2lCq81FOc48znZE6yZLAz9WutKStgqrnvPK7fnv5LxmyFPQ_4NWkz8uC-KOBSbRu9XGkJ9rXnsA_JajISvzDmuCC0oYcU/s1600-h/DSCF0308%5B1%5D"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5395543716570633570" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyoXsXQWtCdFndlnK5ZP238bA86V5DbIrl_l7xdBpq64bvd2lCq81FOc48znZE6yZLAz9WutKStgqrnvPK7fnv5LxmyFPQ_4NWkz8uC-KOBSbRu9XGkJ9rXnsA_JajISvzDmuCC0oYcU/s320/DSCF0308%5B1%5D" /></a> Gayasamin - voor de Spaanssprekenden onder ons<br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy1XZrORykll6U9ALJJoVlq-0l8nIe11vWwLqY5NG3HCr8kigXxga3QdrLDG1lJn4xJM8Of_T21rvLbjRn1ovge78Oy50_9P_Z0jIUCUQd_rdu4AbGz1SRTTR50RIBQzYv_XGiL02HKdU/s1600-h/DSCF0506%5B1%5D"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5395543713702868850" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy1XZrORykll6U9ALJJoVlq-0l8nIe11vWwLqY5NG3HCr8kigXxga3QdrLDG1lJn4xJM8Of_T21rvLbjRn1ovge78Oy50_9P_Z0jIUCUQd_rdu4AbGz1SRTTR50RIBQzYv_XGiL02HKdU/s320/DSCF0506%5B1%5D" /></a>Quilotoa - loop (vulkaankrater)<br /><br /><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlnkk6JyTmQ5nb7GZK7dd_ORTdxKnre2SdmW9E-5HdpLOeALhaAtMLbSfVjJpFeK3-KouxP4uT1njM9N_9RpZn2l6zyXqkmfwBzKhvBAZveCZkdvS6x6lKfXpwCIvAYHHcN1WPjZZ30mY/s1600-h/DSCF0383%5B1%5D"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5395543707295718146" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlnkk6JyTmQ5nb7GZK7dd_ORTdxKnre2SdmW9E-5HdpLOeALhaAtMLbSfVjJpFeK3-KouxP4uT1njM9N_9RpZn2l6zyXqkmfwBzKhvBAZveCZkdvS6x6lKfXpwCIvAYHHcN1WPjZZ30mY/s320/DSCF0383%5B1%5D" /></a><br />als bewijs: we leven nog steeds samen en gelukkig ;)<br /><br /><br /><div></div></div><br /></div>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-45404246073837214892009-10-22T14:13:00.000-07:002009-10-22T14:14:37.577-07:00doen ze het of doen ze het niet?naar de Galapagos wel te verstaan<br /><br />met de rest hebben jullie geen zaken ;)S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-83046880676211230812009-10-15T06:39:00.000-07:002009-10-15T07:23:38.805-07:00met de jeep door de jungle...(Wat Samson en Gert niet wisten, is dat je onmogelijk met een jeep door de jungle kunt!Onmogelijk, zeg ik u)<br /><br />We hebben er net een paar dagen jungle op zitten en dat merk je aan:<br />- de stoelgang<br />- het aantal muggenbeten<br />- de goesting om eens gewoon rijst met kip te eten<br />- onze lijfgeur<br /><br />gelukkig zijn we nu in de bewoonde wereld en kunnen we aan bovenstaande punten werken :)<br /><br />De ouders van Lorena zijn geweldig. De vader vertelt alsof het zijn laatste dagen zijn,geneest mensen,wordt zelf genezen door de sjamaan, (beiden meegemaakt) gelooft in geesten en heeft bijna geen tanden meer (beiden gezien). De moeder vond het niet leuk dat ik alleen met de kaarten speelde,maar toen ik het haar uitlegde hoe het spel verliep,viel ze in slaap.<br />( ´t lag echt niet aan mij hoor!)<br /><br />De ouders wonen in Rukkulakta,een indianendorp dichtbij Tena. Rond het huis is jungle,in de straat is jungle en in het huis is ook junlge. De mensen daar leven van wat de junlge voortbrengt en neen dat is niet altijd lekker,integendeel.<br /><br />Zondag trokken we jungle in. Ze hebben hier 2 junlges, de bewoonde(waar de dorpen zijn) en de onbewoonde(waar we naartoe gingen). Midden in de onbewoonde jungle wonen er ook mensen maar die wonen te ver en daar raak je heel moeilijk bij (tenzij je van national geografic bent, denk ik)<br />Daniel lachte met onze schoenen,thans degelijke stapschoenen maar dat draag je niet in de junlge. Nieje, bottinen dat moet je dragen,liefst gele zeemansbottinen. Geen mop,die zijn goed tegen de slangen,muggen,modder en nog veel meer.<br />Na een zware staptocht (en neen het was niet alleen zwaar voor mij) kwamen we aan een rivier aan.<br />Daar gingen we slapen. Spannend! Er werd een zeil opgehangen,bananenbladeren op de grond gelegd,vuurtje gemaakt en onzes slaapplaats was klaar!<br />Eerst onze kleren wassen,onszelf wassen,gebeten worden door beestjes(je moest het bloedspoor maar volgen),wat zwemmen, vissen (met kaas), in een houten kanovaren,...en dan bekomen onderonszeil. Gelukkig viel het daar mee van de insecten,ik vermoed door de rook waar we inlagen.<br /><br />De echte vissers gingen vissen voor ons ( Koen had beet maar de vis ging ervan door met lijn en haak)en ze doen dat met een net dat rond is en dat ze in het water werpen en dan samentrekken. Moeilijk!<br /><br />Tegen 22 uur kregen we vis,op te eten met huid en haar ;)<br />Nadien was het bedtijd... probeer maar eens te slapen met de gedachte aan slangen,spinnen,apen,...<br />Na een veel te korte nachtrust gingen we terug naar de bewoonde jungle. Afzien,ik heb spieren ontdekt die nu nog stijf zijn. We bezochten een traditioneel huis,aten het hart van de palmboom op( het enige lekkere die dagen)en stapten(ik strompelde) naar het huis van de ouders van Lorena. (waar de vader al klaar stond met nog meer verhalen)<br />´savonds trad de familie op voor ons. In traditionele kleren met dans,zang en muziek. Geweldig!!!<br /><br />(het vervolg vertel ik wel want nu staan er 3 hongerige kerels naast mij...)S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-54039602778242524712009-10-07T15:05:00.000-07:002009-10-08T09:42:20.947-07:00Bañosoftewellos toilettos.<br /><br />Wegens kwaaltjes (Tom is gebeten door een haai en ik door de hoogte) veranderden we onze plannen (normaal Quilotoa loop: een vijfdaagse trektocht op de flanken van de cotopaxi langs allerlei schone dorpjes en door een geweldig schone streek) en reden we door naar Baños.<br /><br />Baños is bekend geworden doordat er hier een vulkaan eind de jaren 90 en begin 2000 keiactief was, met gasdampen en alles erop en eraan. Het dorp is volledig ontruimd geweest maar de vulkaan is op die 4 jaar tijd nooit tot uitbarsting gekomen. Nu kan je hier baden in vulkanisch water, wat we dan ook morgen gaan doen.<br />Vandaag rondgereden met een buggie. Neen niet ter voorbereiding van kinderen, geen paniek mama´s, het is zo´n open autootjes.<br /><br />Eind deze week trekken we de jungle in. De broer van Lorena is daar opgegroeid en we gaan de familie bezoeken (indianenmuziekgroep) en dan...S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-86866685890600326572009-10-07T14:54:00.000-07:002009-10-07T15:05:25.663-07:00boys boys boys...na walvissen hebben gezien was het tijd voor wat echte actie van de boys: surfen.<br /><br />Inderdaad: we reden door naar Montanita, een surfdorpje op de ruta del sol, ongeveer een uurtje naar het zuiden van Peurto Lopez. Neem surfdorp maar heel letterlijk: voor het eerst zien we blote benen, surfplanken bij de vleet, strooien dakjes, blote voeten, enkel zand in de straten, jongens met teensletsen, marcellekes (den Koen natuurlijk) en nog meer van die dingen.<br />Allemaal op't gemakje daar in Motanita.<br /><br />De jongens namen een uurtje les bij Ernesto of Eduardo, de juiste naam ontglipt ons even. Na een uur in het zand gepeddeld te hebben, op denkbeeldige surfplanken gesprongen te hebben en nog meer van die hilarische dingen, peddelden ze al direct de zee in, sprongen (en vielen) op (van) hun surfplanken.<br /><br />Cool man ;)<br /><br />Nadien een jugo dringen, poolen in ons stamcafe en eten in ons stamrestaurantje: Ge zijt ne surfdude of ge zijt het niet he<br /><br />Na een paar dagen surfen bleven de letsels niet uit: het blijven jongens he. Afgeschuurde navels en tepels,...<br /><br />Cool man ;)S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-49880873486623134012009-10-02T10:42:00.000-07:002009-10-02T10:58:08.928-07:00walvissen zien en stervenahoi landrotten<br /><br />uit het dagboek van een zeerat<br /><br />datum: een dinsdag<br />plaats: Peurto Lopez<br />aan boord: blauwe vissersboot, met een wc, limoenen en een handvol toeristen, kapitein Wiston Churchill (geen mopje) en 2 handlangers<br />doel: walvissen spotten<br />Uur: half negen ´s morgens ( na 11 uur op een bus gezeten te hebben, om half 6 ´morgens toekomen in dit dorp, de haven bezoeken, dit bezoek vastleggen, ontbijten en vertrekken... het leven is aan de rappen)<br />Zee: niet echt rimpelloos ( Pacific Ocean)<br /><br />Vlug kruipen we in de boot waar een bende toeristen op ons wachten: Ecuadorianen, een Pool en een praatzieke Deense. We krijgen eerst wat uitleg over eht feit dat het even kan duren vooraleer we walvissen zien maar he, dat de spirit belangrijker is dan geld ( en dat uit een mond van een kapitein die aan de Pool 20 dollar vroeg, aan de Deense 25 en wij voor 10 dollar meemochten, het leven is aan de durvers...)<br />Op en neer gaan we richting open oceaan. Plots een versnelling: de handlangers dachten iets gzien te hebben. Helaas vals alarm. Maar het heeft zijn effect niet gemist, iedereen kijkt naar het water en ziet ook enkel water. Op het puntje van onze bank zitten we te kijken en te staren ( al moet ik zeggen dat ik toen al iets zocht dat niet bewoog op het ritme van het water, wat in open oceaan heel moeilijk is)<br />Na 2 uur varen alweer een versnelling en we zien het: een staart van een walvis (of was het nu eerst de rug, dat weet ik niet meer) Iedereen kirt: ooh<br />Ondertussen zitten Tom en ik elk aan de andere kant van de boot naar beneden te kijken en laten we iets achter in de Oceaan (meerdere malen) Liefde is...<br /><br />Na nog eens een uur zoeken en kirren zien we echt ongelooflijke dingen. (en dan heb ik het niet over mijn maaginhoud) Walvissen in groep, walvissen die een showke verkopen (salto's maken), salueren naar ons, of dat denken/hopen we toch, walvissen die onder de boot zwemmen, water omhoog spuwen,... Als een echte National Geografic Reporter keek ik ernaar en genoot ervan (toch wel ja)<br /><br />Maar liefste dagobek: Galapagos is 5 dagen op een boot en ik weet niet wat mijn maag daar van vindt.<br /><br />De ietswat minder stoere zeeratS*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-50699473775403695362009-09-23T08:59:00.000-07:002009-09-24T09:13:00.539-07:00weetjeslijstenkele weetjes over Quito, Ecuador en ons ;)<br /><ul><li>de stad wordt verdeeld in 2 delen: old town en new town</li><li>old town is een Unesco erfgoed</li><li>new town is dat niet</li><li>in new town vind je Gringolandia</li><li>Koen noemt dat de Overpoort van Quito</li><li>ik dacht eerder aan Salou</li><li>in new town vind je ook Autolandia</li><li>wij leven nu in een buitenwijk van new town</li><li>in old town zie je bijna geen toeristen</li><li>in gringolandia zie je bijna geen Ecuadorianen ( lichte overdrijving ze zoeken her een wit lief) </li><li>el midad del mundo no es el midad</li><li>de bedriegers, het ligt zo´n 240 meter verder op</li><li>de bus nemen is ingewikkeld</li><li>en ze stelen je portefeuille (ook al ben je keivoorzichtig en weet je dat, toch overkomt het je)</li><li>ik kan daarover meespreken</li><li>het stinkt hier door alle auto´s</li><li>sommige voetpaden zien zwart van de uitlaatgassen</li><li>je hebt hier een kathedraal en een basiliek op 500 meter van elkaar</li><li>maar dat lijkt veel verder want het gaat recht omhoog</li><li>Gayasamin had in Quito 2 huizen</li><li>wij bezochten er een van</li><li>het ligt op een van de hoogste punten van Quito</li><li>zweten, afzien en maar omhoog gaan </li><li>het was wel de ñoeite</li><li>hopelijk krijg ik daar een strakke poep van </li><li>dat vorige was een bedenking tussendoor, negeren maar ;)</li><li>rijst, rijst, rijst en rijst voor ´s morgens, ´s middags en ´s avonds</li><li>ook wel kip, frietjes (maar de helft zo goed als in België), vlees, cavia en rijst</li><li>bananen op de bbc is een delicatesse</li><li>Tom vond van niet</li><li>ik ook niet</li><li>zwakke weggebruikers kennen ze niet</li><li>je moet overlopen</li><li>of overreden worden</li><li>weinig keuze dus</li><li>mijn spurt is dus tegenwoordig goed ;)</li><li>je kan hier 1 sigaret kopen</li><li>daar hebben wij weinig boodschap aan</li><li>er zijn geen rokers meer mee :)</li><li>maar af en toe wel een gefrustreerde gestopte roker</li><li>je kan op straat alles kopen</li><li>met alles bedoelen we alles</li><li>antennes, schoenen, eten, hoeden, wielen,...</li><li>de winkels zijn gegroepeerd</li><li>en helemaal vol ( jepla zelfs met schoenen ofzo)</li><li>met helemaal vol bedoelen we tot op het nok vol </li><li>Tom zijn eerste woord Spaans was dat voor jongleren</li><li>ik kan dat jammer genoeg niet nazeggen of natypen</li><li>we hebben al salsa les genomen bij de Freddy</li><li>en die les toegepast in Gringolandia</li><li>dit was het voor nu</li><li>tot de volgende keer</li></ul>S*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2748073655206336263.post-24191518664344168032009-09-19T09:32:00.000-07:002009-09-19T09:33:27.125-07:00noot tussendoorwe schrijven met een qwerty bord dus vergeef ons onze foutenS*fiehttp://www.blogger.com/profile/03910231624514546056noreply@blogger.com0