moet er nog water zijn?

Liefste mensen

het einde nadert..van onze reis wel te verstaan. Maar wie dacht dat we voor onze laatste 2 weken eens gingen uitrusten, die kent ons nog niet goed want sinds we in Argentinië zijn aangekomen, reizen we weer als echte Japanners van stad naar stad...
We hebben de grens overgestoken via de Iguazu watervallen, niet al te letterlijk nemen want er kwam wel degelijk een bus aan te pas ( we worden nog verslaafd aan die bussen), exitstempel en de goedkeuring om 90 dagen hier te blijven. Alstublieft

En dan nu over de watervallen zelf...zet je schrap want zoiets heb je nog nooit gelezen/gezien

Ten eerste er komt heel veel water aan te pas. Serieus. We deden eerste Brazilaanse zijde en er zijn mensen die dat de mooiste zijde vinden, begrijpelijk. Je zit midden in de natuur en je volgt een pad en zie je tussen de bomen watervallen, watervallen, vlinders en nog meer watervallen.
Op het einde van dat pad kan je dan over een waterval stappen, naast een waterval stappen en bijna in een waterval stoppen. Het lawaai van het naar beneden donderende water is oorverdovend en overweldigend. Het stopt nooit. Waaw, nat en moe eten we een geweldig slechte hamburger die dan nog geweldig veel te veel kost maar dat hindert ons niet: we hebben net een van de mooiste dingen van de natuur gezien.

De dag nadien ( ons gevoel voor dagen en datum zijn we al even kwijt dus...de dag nadien) bezochten we de Argentijnse zijde van de watervallen en er zijn mensen die dat de mooiste zijde vinden, begrijpelijk. Je volgt hier veel paden ( 2 niveaus) en je ziet de watervallen van beneden en van boven. Bovenal kan je hier ook vrij goedkoop in een bootje zitten en tot aan de watervallen racen ( moet heel snel gebeuren want de kracht van dat water...voor je het weet eindig je ergens tussen hemel en water) Uiteraard wou Tom dat doen en uiteraard moest ik volgen en uiteraard heb ik het hardst van allemaal gegild en uiteraard draaide Tom met zijn ogen en uiteraard waren we beiden kletsnat...deerde niet, het was machtig, je vaart tot aan het begin van de watervallen en je kan met moeite je ogen openhouden, zo nat is het daar, je voelt de kracht van het water onder je voeten, echt ongelooflijk. Kletsnat vervolgden we onze weg wat hoger en toen gebeurde het ( neen mama, we zijn niet in een waterval terecht gekomen) we stonden aan een waterval dat op een platform terecht kwam wat foto´s te nemen voor het nageslacht tot plots....( tromgeroffel) ons fototoestel het begaf, veel te veel water is duidelijk niet goed voor onze kodak, wij hebben dat bij deze bewezen.

En dan moesten we nog aan het bovenste niveau beginnen...richting de "duivelskeel". Helaas moeten jullie ons voor dit deel geloven op ons woord want bewijzen hebben wij niet.

Je stapt ongeveer 1 km boven de watervallen met namen als Adam en Eva, de tweelingsbroers, kleine watervallen ( en daar kan Coo nog niet tegenop),... en je stapt dan richting de duivel maar mannen ik kan het geloven dat daar de duivel mee gemoeid was. Hier kijk je in een diep gat waar het einde niet te zien valt aangezien het naar beneden vallende water keihoog terugomhoog spat, dus je kijkt in een wit , spierwit gat en hoopt keihard dat de leuning het niet begeeft...geweldig.

Ik kan het niet goed beschrijven maar amaai wat een lawaai, wat een zicht, wat een natheid,...

Na het water daar reden we door overstromingsgebied richting Salta, de mooiste stad van het noorden, zegt men. We namen speciaal een dure bus (= met een zetel waar je je heerlijk kunt in leggen)omdat het 28 uur rijden is ( bleek het maar 23 te zijn, we waren bijna ontgoocheld)

Aldaar aangekomen terrasjes gedaan, gegeten (speciaal voor de mannen: meer vlees dat ge opkunt, het kan dus echt), musea bezocht en dan een andere bus richting Mendoza, de wijnstad hier in Argentinië...

En ook dat liefste lezers, ging gepaard met water. Namelijk water dat de hele tijd op mijn hoofd druppelde en mij midden in de slaap wakermaakte en Tom ook omdat ik gilde ( van het verschieten he, ge moet dat verstaan). Buiten dat water, is het hier iets minder zonnig en hebben we het wat koud ( maar we zijn ontzettend verwend en dus is 26 graden ijskoud voor ons)

En wat steken we voor de rest nog uit want er resten ons nog maar 10 dagen...

1. we rijden naar Cordoba
2. dan naar Rosario
3. om uit te komen in Buenos Aires
4. en aldaar een vlieger naar huis te nemen

maar nu zingen we nog even van... en we gaan nog niet naar huis, bijlange niet , bijlange niet