toeristen met witte sokken in hun sandalen

Tijd voor een update, dachten we zo bij onszelf en waarachtig daar schudde de woordenaar een tekstje uit zijn mouw.

We moeten iets bekennen. Geen diefstal (interpol leest mee) of andere foute dingen maar gewoon: we hangen hier echt de toerist uit. We zitten immers sinds Lima op het Gringo Pad.
Gringo is hier een naam voor alles wat wit van borst en been is (en bijgevolg een prooi voor hogere prijzen en afzetterij). We vinden dat niet zo tof, maar helaas liggen vele mooie plekjes van Peru op dit pad.
We zijn dus aangekomen in het Peru uit de boekjes, vakantiefolders en zo meer. Dat maakt het leven van een reiziger iets toeristischer en iets duurder.
Het geweldige voordeel is dat je er veel andere reizigers ontmoet en kunt verbroederen met Nederlanders (ahzo van de toffe kant van´t land, ze bestaan) of Fransen (goed vertegenwoordigd hier). Als je geluk hebt, ontmoet je zelfs iemand uit de Bahamas.
Dus we blijven nog even op dit pad en kiezen dan aan de grens van Bolivia een andere weg.

En wat doen toeristen zoal?
Die sandboarden in Huancachina, drinken Pisco Sour in Ica, raften op de rio Chili en eten geweldig veel vlees (met weinig rijst)
Die slapen in een hostal met ontbijt inbegrepen, boeken georganiseerde trekking en drinken bier. ( waar ze niet zat van worden)
Die proberen hun foto´s up te loaden op picasa en blijven daardoor veel te lang hangen in een internetcafe
Die vieren hun 6 jaar samen zijn met een driegangenmenu, springen na een trektocht in een zwembad en genieten

We zijn goede toeristen, al zeggen we het zelf.